اول دفتر
پرهام شهرجردی برای ما هنر چيز- گذشته است.
هگل شعر بطری ئی است که به آب می افتد، به اميدی رها می شود - اغلب اميدی شکستنی -،
بطری شايد روزی، جايی، در ساحلی از آب گرفته شود، در ساحل ِ قلبی، شايد. بدين معنا، شعرها در راهند : به سمت چيزی می روند. به سمت چه ؟ به سوی مکانی باز، که اشغال اش کنند، به سمت يک توی بی کلام، به سمت حقيقتی تا بدان چنگ زنند. پل سِلان
با آثار: پرهام شهرجردی، سيروس آتابای، جمشيدبرزگر، کامران بزرگ نيا و ...