کلود شابرول يکی از معتبرترين تئوری پردازان سينما و يکی از پيشکسوتان موج نوی سينمای فرانسه است که تاکنون گنجينه ای از آثار غنی و تاويل شده اين نهضت را خلق کرده است. شابرول را عموما استاد فيلمهای هيجان انگيز و ترسناک می شناسند. معروف است که او از موضوع فيلم هايش هميشه فاصله می گيرد و با عينی گرايی سرد و خشک با آنها روبرو می شود، بطوريکه يکی از منتقدان سينمايی او را «خدای منصف ولی غير احساساتی» خوانده است که از بالا خطاها و گناهان مخلوقاتش را نظاره می کند. در تمام فيلم های شاخص و تعيين کننده شابرول به نوعی تضاد بين اخلاق بورژوايی و احساسات غير قابل کنترل و گاها خشن در بافت فيلم تنيده شده است. اين تضاد به اثر کارگردان کيفيتی ملودراماتيک می دهد و وی را قادر می سازد تا در فضايی مابين فيلم هنری و فيلم سرگرم کننده عامه پسند تردد کند.
شابرول در ۲۴ ژوئن سال ۱۹۳۰در پاريس بدنيا آمد. ابتدا در دانشگاه پاريس به تحصيا داروشناسی پرداخت و سپس در مدرسه آزاد علوم سياسی ثبت نام کرد. وی در دوران تحصيل هنوز خودش را پيدا نکرده بود و نمی دانست چه کار می خواهد بکند. در پی اتمام خدمت نظام بود که بطرف سينما کشيده شد و بمدت کوتاهی در قسمت روابط عمومی شعبه فرانسوی کمپانی فوکس قرن بيستم بکار پرداخت.
شابرول در دهه ۱۹۵۰ ميلادی با پيوستن به مجله «يادداشتهای سينمايی» به کار حرفه ای سينمايی روی آورد. او در کنار افرادی نظير اريک رومر، ژان-لوک گودار، ژاک ريوت و فرانسوا تروفو به نويسندگی درباره سينما و نقد آثار سينمايی پرداخت و تئوری های سينمايی اش را، که بعضا حتی امروز نيز کاربرد دارند، تدوين کرد. وی در همين دوران با همکاری اريک رومر به نگارش و انتشار يک شاهکار تحقيقی عظيمی درباره آثار آلفرد هيچکاک پرداخت و او را به جهان شناساند. درباره شابرول گفته اند که او سعی کرد تا انقلابی در سيستم ارزشی سينما بوجود آورد. فيلم های اين ايدئولوگ سينمايی برای هميشه جزو گنجينه آثار کلاسيک جهان خواهند بود.
تهيه و تنظيم: مسعود عالمی، واحد اينترنت صدای آمريکا