کارگردان: اريک رومر
فرانسه، ۱۹۸۷، رنگی، ۱۰۲ دقيقه
اين فيلم تصوير قشنگی است از بازی بين شانس و انتخاب (يا تقدير و اراده) در طول دوران عاشقی. داستان فيلم در ناکجاآباد پُست مدرنيستی بنا شده حول محور زندگی «بلانش» که از ثبات شخصيتی چندانی برخوردار نيست، و «لئآ» که از غم دنيا فارغ است، و مشکلات و مسايلی که اين دو با دوست پسرهايشان پيدا می کنند.
سبک کار رومر در کمتر فيلمی تا اين حد از وقار برخوردار بوده است. او با اطمينان خاطر کاراکتر بلانش را خلق کرده است که می توانم به جرات بگويم که در سينما نقش بسيار نادريست. يعنی مخلوط جالبی است از نفس اماره و خودداری و کنترل نفس. اين کاراکتر را بايد در گالری بزرگ زنان غير قالبی تاريخ سينما اضافه کرد. و « دوست پسر دوست دختر» فيلمی است زيبا و بيادماندنی.