سيد محمد باقر حكيم ۶۶ سال پيش در نجف به دنيا آمد. محمد باقر پنجمين فرزند آيت الله سيد محمد محسن طباطبائی حكيم بود. مادر او از خانواده ای سرشناس در لبنان به شمار می آمد اما بايد توجه داشت كه خاستگاه تاريخی خاندان حكيم به اصفهان باز می گردد.
وی از ۱۴ سالگی به عرصه سياست گام نهاد و در سال ۱۹۵۹ در بنيانگذاری (( حزب الدعوه الاسلاميه )) زير نظر پدرش مشاركت داشت.
محمد باقر حكيم در خلال سال های ۱۹۶۲ تا۱۹۷۵ ، در حاليكه در سن ۲۵ سالگی به درجه اجتهاد دست يافته بود ، به عنوان استاد علوم قرآنی در (( كليه اصول الدين )) ( دانشكده الهيات ) بغداد به تديس اشتغال داشت. او در مدت اقامت در عراق طی همان سال ها سه مرتبه از سوی نيروهای حزب بعث دستگير و در آخرين مرتبه محكوم به اعدام گرديد كه البته پس از گذراندن ۱۸ ماه زندان در پی صدور عفو عمومی آزاد شد.
او چند ماهی پس از پيروزی انقلاب در ايران راهی اين كشور شد كه اين اقامت تا مدتی پس از سرنگونی رژيم صدام حسين در عراق ادامه داشت.
محمد باقر حكيم از سال ۱۹۸۱ به اين سو به عنوان رئيس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق در تهران فعاليت می كرد. مجلس اعلای عراق برای سال ها با الهام از پيروزی انقلاب اسلامی در ايران به دنبال روی كار آوردن نظامی مذهبی در عراق بود.
آقای حكيم مقارن با ظهر امروز ( ۲۹ اوت ) پس از برگزاری مراسم نماز جمعه در حرم حضرت علی در شهر نجف بر اثر انفجار بمبی قوی كشته شد.
آرش ايرانی برای واحد اينترنت ، بخش فارسی صدای آمريكا