ويليام وان، واشنگتن پست
يک هواپيمای پنج کيلويی، ساخته مرد ۷۷ساله ای که ناشنوا و تقريباً نابينا است، پس از ۳۸ ساعت و ۲۳ دقيقه پرواز، برای نخستين بار از روی اقيانونس عبور کرد و در ايرلند به سلامت به زمين نشست.
هواپيمای "روح مزرعه" از چند کيلومتری محلی به هوا برخاست که "امليا ارهارت" در ۱۹۳۲ به عنوان اولين زنی که به تنهايی از روی اقيانوس اطلس گذشت، از آنجا پريده بود. هواپيمای کوچک که نه مسافر و نه باری داشت، فقط رويای يک مرد ۷۷ ساله را با خود حمل می کرد.
"مينيارد هيل" يک مهندس بازنشسته است که بيست سال از عمرش در رويای ساختن هواپيمای مدلی بود که بتواند تقريباً ۳۵۰۰ کيلومتر وسعت اقيانوس را دوام آورد و به سلامت فرود بيايد.
آقای هيل، در سه سال گذشته، هر روز ۱۵ ساعت در کارگاهش کار کرد تا اين هواپيما را بسازد. سرانجام پس از چهار بار شکست و از دست دادن ۴هواپيما، بار پنجم موفق شد.
او برای ساختن هواپيمايش ده هزار دلار از پول خودش خرج کرد و سی هزار دلار از ديگران کمک گرفت. هيل موفق شد عده ای را با خود همنظر کند. بَرِت فاستر، مهندس سيستم ها در انجمن "نشنال جئوگرافی" است و ۴۸ سال دارد. او، برنامه کامپيوتری برای هواپيمای کوچک هيل نوشت که اجازه نمی داد خلبان اتوماتيک داخلی، در طول پرواز، از مسير تعيين شده بيشتر از دويست متر انحراف پيدا نکند.
لِس هاميلتون، که او هم مانند آقای هيل ساکن منطقه "سيلور اسپرينگ" در ايالت مريلند، نزديک واشنگتن است، ۶۸ ساله، مشاور کامپيوتر، کمک کرد تا سی هزار دلار پول لازم را جمع آوری کند.
وقتی به هواپيمای پنج کيلويی نگاه می کنی، ساده بنظر می رسد: روکشی از جنس "ميلار" شفاف به رنگ قرمز دارد، بدنه از چوب بالسا و الياف فايبرگلاس. اما اين داخل آن است که از سيم و الکترونيک و دستگاه های ظريف و پيچيده پر شده است. هيل و دوستانش، مسير پرواز "روح مزرعه" را از طريق GPS يا "ناوبری ماهواره ای" نيز دنبال می کردند. اين سيستم که نخست توسط ده ها ماهواره نظامی آمريکا به کار گرفته شد، امروزه با قيمت اندکی در اختيار شهروندان معمولی است و بسياری از اتوموبيل ها نيز آن را دارند.