فاشگويان حلقه ملکوت
حسين درخشان که بر همه وبلاگيون ايرانی هم فضل تقدم دارد و هم به گردنشان کلی حق نکاتی در باره حلقه ملکوت آورده است که من لازم می بينم ايضاحی در باره يکی دو نکته او بياورم.
او می نويسد معلوم نيست چه کسی پشت اين وبلاگ ها ست. به نظرم اين سخن توهين آميزی است. اولا نام قلمی داشتن يا مستعار به حلقه ملکوت منحصر نيست و می توان صدها وبلاگ را برشمرد که نويسندگانشان ترجيح می دهند از نام اصلی خود استفاده نکنند و هر کدام برای خود دليل يا دلايلی دارند و تعيين درست و نادرستش هم کار ما نيست.
ديگر آنکه چه کسی گفته است گردانندگان اين وبلاگ ها معلوم نيستند؟ خود حودر از 5 نفر نام برده و احتمالا نام يکی دو نفر ديگر را هم می دانسته مثل کيانوش و از قلم انداخته بقيه هم پنهان نشده اند. بنياد اين حلقه را شماری نويسنده و روزنامه نگار و اهل ادب و بحث تشکيل می دهند که آرايشان و آثارشان و حلقه دوستانشان واگو و اگر حودر می پسندد فاشگوی نام و اعتبار آنهاست. باقی هم نه نهان روشی پيشه دارند و نه نقابی به چهره زده اند. با نام کوچک خود می نويسند و با همين واقعيت که در حلقه ملکوت جای دارند شناخته می شوند.
من به فضل تقدم حسين درخشان احترام می گذارم اما نمی پسندم که برای من و ديگران تعيين تکليف کند. من حتی تعريف او را از وبلاگ نمی پسندم و از اين اصطلاح خود+ابراز هم که او به کار می برد نه فصاحتی می شمم و نه آن را بسنده می يابم. اگر ما مردم می خواهيم از فرهنگی که نهان روشی را در ذات خود می پرورد دوری کنيم و يا دور بودن خود را از آن نشان دهيم بهترين کار آن است که از فضولی در کار ديگران يکبار برای هميشه دست بشوييم و وسوسه اين بکن آن نکن را ترک کنيم و بدانيم که ديگران هم به اندازه ما فهم و کفايت دارند که چه بکنند و چه نکنند و مثلا اسم خود را بگويند يا نگويند و چگونه بگويند.
اگر ما مبارزه ای کرده ايم يا در پيش رو داريم همه در همين خلاصه می شود که اين جهان بر محور من يا تو نمی گردد و در آن همه کس محور است و حق هيچ کس بيش از ديگری نيست و در هنگام رای و نظر اندازه نگه بايد داشت و پسند و انتخاب ديگران را که آزاری به کسی نيست محترم شمرد.