ظاهرا جناب آقاي پاول ، وزير امور خارجه آمريكا ، اخيرا گفته اند كه نبايد آمريكا در امور داخلي ايران دخالت كند و اين مسئله را به يك دعواي خانوادگي تشبيه كرده بودند
دو نظر در مورد صحبتهاي ايشان وجود دارد ، يك نظر معتقد است كه بله حالا ديگر آمريكا هم به صف كشورهايي پيوسته كه رژيم جمهوري اسلامي را بعنوان يك كشور دموكراتيك در حال حاضر پذيرفته اند ، مثل دولت بريتانيا و به نوعي در اين نظر مي خواهد بگويد ديگر نبايد به آمريكا كه تا به حال اگر اميدي هم داشتيم ، از اين پس داشته باشيم .
خوب ، اين يك نظر است و كساني كه از آن دفاع مي كنند ، حرفهاي جناب آقاي پاول را مورد استناد صحبت خود قرار مي دهند .
فعلا نمي خواهم پاسخ نظرات را بدهم و يا نظرات خود را بگويم ، ابتدا صورت مسئله و فرض هاي آن را به درستي بفهميم و سپس ديدگاه ها را مورد بررسي قرار دهيم و نظر مي دهيم .
نظر ديگري كه مطرح است و البته نه به اندازه ديدگاه اول ، اينست كه اين صحبت يك صحبت گذري و موردي بوده و از اين موارد در گذشته هم بوده ، خيلي نمي شود به يك حرف و يك جمله استناد كرد . در كنار اين نظر كه اين را تنها يك اظهار نظر موردي و ناشي از اختلافهاي درون كابينه اي مي داند. بعضي از افراد اين مساله را مطرح مي كنند كه اين يك تاكتيك جديد براي كمك و حمايت از مبارزيان ايران است .
خوب اين دو ديدگاه ، يعني يك نظر كه بيشتر و سريعتر ذهن ها را به خود معطوف مي كند اينست كه آمريكا چرخشي در سياست خود پيدا كرده ، نظر ديگر اينست كه اين صحبت را يك نظر گذري و موقتي مي داند و دلايل خاص خود را هر يک از كسانيكه اين دو نظر را پذيرفته اند ارائه مي دهند .
اما واقعيت چيست و اين صحبتها براي چه بوده و انگيزه و هدف از اين صحبتها ، خصوصا بعد از انكه به روشني حمايت رئيس جمهوري آمريكا را از دانشجويان و مبارزان آزادي خواه ايران ديديم و همچنين حمايت گسترده نمايندگان كنگره را داشتيم اين مساله چرا آنهم درست قبل هجده تير مطرح شده است.
دوستان و هموطنان ، من در كاخ سفيد حضور فيزيكي ندارم ولي به نظر مي آيد و مطالعه سياست آمريكا اين اجازه به من مي دهد كه عرض كنم ، اين يك تاكتيك و يك استراتژي موقت است دلايل ان بسيار پيچيده و زياد است ولي فكر مي كنم بعضي از آنها را بدانيد . يكي مثلا اينست كه آمريكا ثابت مي كند.
كه اگر از اين پس و خصوصا در هجده تير قيام هايي شبيه روزهاي گذشته داشتيم اين براستي مردمي و برآمده از متن مردم است و رژيم واقعا رسواتر از قبل شود . دلايل ديگر هم دارد .
اما سياست در اين مقطع ايجاب مي كند كه آمريكا يك تاكتيك داشته باشد و آن اين بود كه ظاهر حمايتها را از مبارزان بردارد ولي سياست آمريكا بطور كلي هيچ تغييري پيدا نكرده و با وجود رئيس جمهوري قاطع آمريكا تغييري نخواهد كرد .
پس اصلا نام آقاي پاول را نبايد در كنار افرادي چون جك استروا آورد ، بعدا تاريخ بريتانيا از افرادي چون وي و وزير خارجه قبلي بريتانيا بعنوان خائنين به خود ملت بريتانيا ياد خواهد كرد . ولي آقاي پاول كه قلبشان همراه مبارزان است با جك استروا كه مدام دست و لبخند خود را نثار رژيم ملايان مي كند يكي ندانيد چون يكسان و مانند هم نيستند .
روزهاي آينده ثابت خواهد شد كه پيش بيني بنده آيا درست بوده و يا نه ، پس صبر كنيد و تنها نام جك استروا را بعنوان وزير خارجه پشتيبان رژيم بياوريد