پيوستن کشور هايی که اصطلاحاً "ائتلاف داوطلبان" يا Coalition of the Willing ناميده شده اند ودرجه و توانايی هريک در جنگ عليه رژيم بعث، داستانی خاص خود دارد. روز شروع جنگ گفته شد که تعداد کشورهای پشتيبان آمريکا، بيشتر از حاميان جنگ اول خليج فارس است. اما اين فهرست، در ابری از پنهانکاری فرو رفته است، زيرا بسياری از اعضای آن مايل نيستند نامشان علناً اعلام شود. گفته می شود که بسياری از ۱۹۱ کشور عضو سازمان ملل متحد، عضو باشگاه جنگ عراق هستند، هرچند شماری از آنها واقعاً کوچکند، مثلاً جزيره ای در اقيانوس با چند هزار جمعيت.
وزارت امور خارجه ايالات متحده، حساب اينکه کی چه چيزی به ميدان جنگ آورده را دقيقاً نگاه می دارد. نيازی به تاکيد ندارد که اين فهرست دائماً کوچک و بزرگ می شود.
ايالات متحده آمريکا – بريتانيا - اسپانيا – ايتاليا - لهستان - استراليا - کويت - لهستان - آلبانی - رومانی - جمهوری چک - پرتقال - ژاپن - کره جنوبی - دانمارک - هلند - مجارستان - استونی - ليتوانی - ليتونی - بلغارستان - اسلو واک - مقدونيه - آذربايجان - افغانستان - گرجستان - فيليپين - ازبکستان - کلمبيا - السالوادر - نيکاراگوئه - جمهوری دومينيکن - کستاريکا - هندوراس - اريتره - اتيوپی - روآندا - اوگاندا - آيسلند - سنگاپور - مغولستان - جزائر مارشال - ميکرونزی - پالائو - پاناما - اکراين آنگولا - تانگا- کره جنوبی