بازداشت آقای دکتر قاسم شعله سعدی
مقدمه: گفتاری که در اين متن ميخوانيد منعکس کننده نظرات رسمی دولت ايالات متحده آمريکاست.
قاسم شعله سعدی، وکيل بر جسته دعاوی، استاد دانشگاه و عضو سابق پارلمان، روز بيست و چهارم فوريه توسط مأمورين ايرانی توقيف شد. بنا به گزارش سازمان عفو بين الملل فقط به او اجازه داده شده است چند تلفن کوتاه به اعضای خانواده خود بزند.
او بمدت شش هفته در حبس مجرد و سلول انفرادی بود. به او اجازه داده نشد است با وکيل خود ملاقات کند. او بدون طی مراحل قانونی در بازداشت بسر ميبرد.
آقای شعله سعدی در فرودگاه تهران هنگام بازگشت از فرانسه توقيف شد. وی در ششم دسامبر ۲۰۰۲ بدنبال چاپ نامه سر گشاده ای به آيت الله سيد علی خامنه ای، رهبر ايران، به فرانسه رفت.
در آن نامه پروفسور شعله سعدی مشروعيت حکومت خامنه ای را مورد سئوال قرار داد و از سياستهای او انتقاد کرد. وی مدعی شد که آيت الله خامنه ای با نقض مکرر مصوبات پارلمان ايران به کوشش های مربوط به ايجاد دموکراسی صدمه ميزند.
آقای شعله سعدی با اشاره به ادامه سرکوبی مخالفان سياسی توسط رژيم روحانيون اسلامی افراطی و مرعوب ساختن مطبوعات، به خامنه ای نوشت: شما سر سختانه با جنبش اصلاح طلبی در ايران از آغاز اين جنبش مخالفت کرده ايد. آقای قاسم شعله سعدی خاطر نشان ساخت که به سبب اقتصادی که فساد آنرا فرا گرفته و هزينه هائی که دولت تلف ميکند اکثريت عظيمی از مردم زير خط فقر زندگی ميکنند.
او نوشت ثروت مردم ايران به کشور های حامی تروريزم نظير سوريه و سودان و گروهای تروريستی همچون حماس داده ميشود. آقای سعدی نکوهشِ خامنه ای را از بخش عظيمی از مردم ايران و بسياری از نا راضيان که طرفدار بهبود روابط با ايالات متحده هستند ياد آور شد.
آقای شعله سعدی يکی از تعداد روز افزونی از ايرانيانی است که به سبب انتقاد از رژيم اسلامی ايران توقيف شده اند. در نوامبر ۲۰۰۲ يک استاد دانشگاه به نام هاشم آقاجری به سبب اينکه خواستار پايان گرفتن حکومت سر کوبگر اسلامی شده بود به مرگ محکوم شد. اين محکوميت هزاران نفر تظاهر کننده را به خيابانها کشاند. تظاهر کنندگان توسط پليس و اوباش افراطی اسلامی مورد حمله قرار گرفتند. خشم عمومی دولت را مجبور ساخت محاکمه ديگری برای آقاجری ترتيب دهد.
حکام افراطی ايران با بازداشت قاسم شعله سعدی و ساير مخالفان سياسی نه قدرت نشان ميدهند و نه شجاعت بلکه ضعف و ترس خود را بر ملا ميسازند. آنها از اينکه اجازه دهند مردم ايران نظر خود را بيان کنند ميترسند امّا ايرانيها ساکت نخواهند نشست.