فرانسه، ۱۹۸۹، رنگی، ۱۰۵ دقيقه
لويی مال از کارگردانان غير قابل پيش بينی ای است که در هر فيلمش به طرزخاصی و با سبک متفاوتی کار می کند. بعد از ضربه روانی «خداحافظ بچه ها» او به سمت حافظه تاريخی در دوران معاصر گرايش پيدا کرد. «ميلو در ماه مه» کمدی شاد و سبکبالانه ای است که در زمينه تلاطمات سياسی پرداخته شده است. داستان با مرگ نابهنگام يک مادر پرقدرت خانواده در آغاز بحران ماه مه سال ۱۹۶۸ آغاز می شود. در ميان کمبود نفت و شايعات داغ، افراد فاميل اين خانم بزرگ در ملک خانوادگی بدور هم جمع می شوند. از آنجا که گورکن ها به اعتصابات سراسری پيوسته اند، جسد زن بيچاره را نميتوان بخاک سپرد. با از هم پاشيدگی جامعه و بسر آمدن عمر جهان متمدن، عزاداران گيرافتاده در اين ملک دورافتاده، به پشت هم اندازی و سعايت رو می آورند، نوکی به انقلاب جنسی می زنند، آنارشی را کمی امتحان می کنندو با عميق شدن اضطراب بر لبه بدويت غارنشينی پس و پيش می روند.
فيلم که در بطن طبيعت مسحور کننده بوردو ساخته شده است، به مقايسه تغييرات طبيعی و غير طبيعی می پردازد و با استفاده از خانواده به عنوان عالم صغيِرِ جهانِ بزرگتر نشان می دهد که چگونه اين دو اغلب باهم عوضی گرفته می شوند. لويی مال که طعنه زنی خبره و کارگردانی پيرو هوای نفس و احساس است، توانايی خودش را در پرداختن به موضوعات جدی و سنگين به روشی سبک و فرحبخش نشان می دهد، آنهم در فيلمی که دارای کاراکتر های مختلف و طرحی پيچيده است.