در ايران، چهار دانشجو از سوی قوه قضائيه تندروی جمهوری اسلامی به اتهام به خطر انداختن امنيت کشور به دادستانی احضار شده اند. اين دانشجويان ايرانی عبارتند از عبدالله مؤمنی، سعيد رضوی فقيه، اکبر عطری، و امير حسين بلالی. اين دانشجويان ايرانی در تاريخ بيست و ششم ماه نوامبر در پی رهبری تظاهراتی مسالمت آميز بازداشت شدند اما روز بعد آنها را آزاد کردند. طبق گزارشها، دست کم يکی از دانشجويان ايرانی را کتک زده اند.
تظاهرات اخير دانشجويان ايرانی بزرگترين تظاهراتی بود که در سه سال اخير سابقه نداشت. اين تظاهرات برای اعتراض به محکوم شدن يک استاد دانشگاه تهران به اعدام برپا شد. آقای هاشم آقاجری در يک محاکمه سرّی به « اهانت » به اسلام متهم شد زيرا وی گفته بود که ايرانيان نبايد از رهبران مذهبی کورکورانه پيروی کنند. وی را به ۷۴ ضربه شلاق، هشت سال تبعيد داخلی و سپس اعدام محکوم کردند.
از زمان صدور حکم دادگاه اسلامی در تاريخ ششم ماه نوامبر، هزاران دانشجوی ايرانی در تهران و تعدادی از ديگر شهرهای ايران به تظاهرات مسالمت آميزی دست زده اند. در تاريخ بيست و چهارم ماه نوامبر، گروه بزرگی از شبه نظاميان رژيم در تهران به تظاهرات متقابل دست زدند تا دانشجويان را محکوم کنند و از ملايان افراطی رژيم که بر دادگاه ها و ديگر نهادهای مهم حکومت مستولی هستند حمايت کنند. اين شبه نظاميان همچنين آمريکا و اسرائيل را محکوم کردند.
حکمی که عليه استاد آقاجری صادر شد، و بازداشت دانشجويان ايرانی که به گونه ای صلح آميز نسبت به اين حکم اعتراض می کردند، تازه ترين شمه از يک فهرست بلند بالای موارد نقض حقوق بشر توسط رژيم مذهبی جمهوری اسلامی است. حکام ايران به خاطر تعديات خود که شامل بازداشت های خودسرانه، اعدام های فوری و سرپائی، نيست و ناپديد کردن مخالفان، استفاده گسترده از حربه شکنجه، و مجازات های غيرعادلانه مانند سنگسار کردن و شلاق زدن مردم مورد مذمت و نکوهش سازمان ملل متحد قرار گرفته است. حکومت دين سالار جمهوری اسلامی آزادی مذهب، آزادی بيان، آزادی تجمع و آزادی انجمن را محدود کرده است.
در انتخابات رياست جمهوری و مجلس در ايران که آنهم در اختيار رژيم است، اکثريت عظيم مردم ايران به نامزدهائی رأی دادن که پشتيبانی خود را از اصلاحات سياسی و اقتصادی در ايران ابراز داشته بودند. اما حکام خود منتصب رژيم و خويشانشان ضمن اينکه مزايای غير منصفانه ای را درو می کنند و از آن برخوردار می شوند، کماکان به سد کردن راه اصلاحات در ايران ادامه می دهند.
همانگونه که پرزيدنت جورج دبليو بوش گفته است آشکار است که مردم ايران خواهان همان آزادی ها، حقوق بشر، فرصت ها و امکاناتی هستند که مردم سراسر جهان جويايش هستند. دولتی که بر ملت ايران حکومت می راند بايد به آرمانهايشان توجه کند.