يوکو اونو، هنرمند، موسيقيدان و بيوه جان لنون، عضو فقيد بيتل ها شصت و دومين سالگرد تولد همسرش را با اهدای نخستين جايزه صلح با نام لنون-اونو گرامی داشت. اين جايزه به هنرمندان اسرائيلی و فلسطينی داده شد که شهرت جهانی دارند و متخصصين رشته های مربوطه آنها را نامزد دريافت جايزه کرده بودند، جايزه در زمانی اعطاء می شود که وضعيت سياسی منطقه متشنج و مبارزات سياسی شدت يافته است.
در مراسم اهدای جوايز در سازمان ملل متحد، يوکواونو از کلمات آهنگی کمک گرفت که با جان لنون فقيد خوانده بود و اينک مدت هاست که نماد هدف اين زوج برای رسيدن به دنيای بهتری شده است، آهنگ معروفی که می گويد: " تصور کن همه مردم جهان در صلح زندگی کنند. فرصتی به صلح بده، فرصتی به صلح بده."
خانم اونو پنجاه هزار دلار مبلغ جايزه را به به زوی گلدستيان، اهل اسرائيل و همين مبلغ را نيز به خليل رباه، فلسطينی تقديم کرد. اونو می گويد که: "هر دو هنرمند با آثار خود نشان داده اند که متعهد به آرمان ترويج تفاهم و درک متقابل در سطح جهان هستند. اين جايزه مشخصاً به هدف تاکيد برمسائلی داده می شود که مستلزم درمان زخم هاست و فکر می کنم اين کار درستی است که بايد ما انجام دهيم. می گويم «ما» چون روح لنون اينجاست. ما همگی از کلمات لنون و آرمان خواهی ايدآليستی او و همه چيزهايی که می گفت بهره مند شده ايم." خانم اونو می گويد که در طول سفری که در 1999به منطقه داشت، تحت تاثير تلاش های فلسطينی ها و اسرائيلی ها برای صلح قرار گرفت. اما از آن زمان، خشونت بين طرفين در عرض دو سال وخيم تر شده است.
آقای رباه، آرشيتکت و هنرمندی که با ويدئو و هنرهای نمايشی و سه بعدی کار می کند و ساکن رام الله در ساحل غربی است، سه روز طول کشيد تا برای دريافت جايزه خود را به نيويورک برساند، زيرا بايد ازمناطقی عبور می کرد که اغلب تحت مقررات منع تردد و راه بندان های اسرائيل قرار دارد. هنرمند فلسطينی می گويد که بخاطر اين واقعيت، همکاری او با هنرمند اسرائيلی دشوار است. اما می گويد که فعاليت هنرمندان بخودی خود مروج صلح است زيرا جنبه های زيبايی شناسی زندگی را تقويت می کند:"نمی توان فرمولی درست کرد و گفت که با اين فرمول می توان به صلح رسيد. چنين چيزی نيست. بگذاريد بگوييم که هنر به خود می پردازد، اما اگر آدم ها با هم همکاری کنند، نظير کاری که اين جايزه انجام می دهد و هنر را ترويج می کند، مردم را به سطح عالی تری از تفاهم، آگاهی و مشارکت می رساند."
زوی گلدستاين، مجسمه ساز اسرائيلی که در بيت المقدس زندگی می کند با رباه موافق است. او می گويد که عليرغم درگيری ها، او و رباه را هنر به هم پيوند می دهد:"ما در اجتماع کوچکی زندگی می کنيم و فرق زيادی ندارد که شما فلسطينی باشيد يا اسرائيلی. هنر، مخرج مشترک ماست."
هر دو هنر مند معتقدند که خانم اونو با اين جايزه می خواهد بازگشت به روال طبيعی زندگی در خاورميانه را تشويق کند، منطقه ای که خشونت مدام بر آن سايه انداخته است.
هرچند اين دو هنرمند نمی دانند که در آينده چگونه با هم همکاری خواهند کرد، اما می گويند که مشتاق ديدار از موزه های نيويورک و گفتگو درباره آثار هنری هستند که آنجا خواهند ديد.