کارگردان: ياسوجيرو اوزو
ژاپن، ۱۹۴۹، سياه و سفيد، ۱۰۷ دقيقه
شايد بتوان اين فيلم را کامل ترين فيلم اوزو دانست. بلندی طبع و انساندوستی سرشار اوزو در هيچيک از ديگر فيلم هايش به اين درجه و تا اين حد بوضوح عيان نبوده است. اين کارگردان اصيل که همواره دغدغه شکنندگی و از هم پاشيدن کانون خانواده را دارد، در اينجا هم به بازگويی داستانی زيبا از عشق پدری می پردازد. «چی شو ريو» در نقش بيوه مردی ظاهر می شود که با دختر مجردش زندگی رظايتمندی را می گذراند. وی از آنجا که ميداند دخترش هرگز او را ترک نخواهد کرد، وانمود ميکند که خودش قصد تجديد فراش دارد.
با اين داستان ساختگی دخترش را به ترک آشيانه و آغاز زندگی مستقل وامی دارد. در پايان فيلم پدر را ميبينيم که تک و تنها بر روی زمين نشسته و فارغ از نگرانی بنظر می رسد، متين و با شکوه.