کارگردان: لويی بونوئل
بازيگران: سيلويا پينال، فرناندو ری
اسپانيا، ۱۹۶۱، سياه و سفيد، ۹۰ دقيقه
پس از يک غيبت ۳۰ ساله از اسپانيا بونوئل اين بمب را در زمانی منفجر کرد که رژيم فاشيستی فرانکو در اوج قدرتش بسر ميبرد و اخلاقيات کاتوليک به طرز فناتيکی در توجيه سرکوب جامعه بکار ميرفت. اين فيلم در عين حال معروف ترين و پر سرو صداترين فيلم وی نيز بشمار ميرود که به دلايل شبهات مذهبی و صحنه های مغاير اخلاق کاتوليکی سنتی (جاثليق) در اسپانيا ممنوع شد.
«ويريديانا» فيلمی است نئوساديستی درباره خطرات ناشی از معصوم بودن در جهان ناخالص و پليد معاصر که با چاشنی کمدی سياه و گزنده ای ماجرای يک خواهر روحانی معصوم و ساده ای را بازگو ميکند بنام ويريديانا که در منزل عمويش رحل اقامت ميافکند. اما خيلی زود ميفهميم که عموی ويريديانا عادات عجيبی دارد و بالاخره هم در شرايط ناگواری از بين ميرود.
بدنبال مرگ عمويش ويريديانای خوش نيت و نيکوکار خانه وی را بروی عناصر مطرودجامعه از قبيل درماندگان و جذاميان و افراد بی خانمان باز ميکند ولی اين عده از خلوص نيت وی سوء استفاده ميکنند و سرآخر هم او را به طور دسته جمعی مورد تجاوز جنسی قرار ميدهند. ويريديانا بخاطر يکی از صحنه های پايانی فيلم که تداعی کننده تابلوی «شام آخر» داوينچی است در مجامع سينمايی اروپا به طرز افسانه واری شهرت يافت و تا سالها مورد بحث و گفتگو بود.