بازيگران: مَت ديلون
آمريکا، ۱۹۸۹، رنگی، ۱۰۰ دقيقه
فيلم هنرمندانه گاس ونسن که درعين حال از جنبه های جامعه شناسانه هم بی بهره نيست در واقع نگاهی است طنزآلود به طبيعت اعتياد و جوانانی که به سوی آن کشش پيدا ميکنند. اين فيلم بيانگر رفاقت ها، شور و هيجان انسانی، پارانوئيا و حتی خرافات دنيای معتادان و بخصوص کاراکتر اصلی فيلم است که مَت ديلون به طرز استادانه ای از ايفای نقشش برآمده.
فيلم که جايزه بهترين فيلم سال ۱۹۸۹ کانون ملی نقادان فيلم آمريکا را ربود، شهر پُرتلند ايالت اورگان را در سالهای دهه ۷۰ ميلادی نشان ميدهد که زمينه ساز داستان چهار جوان معتاديست که برای ارضای اعتياد خود دست به سرقت دارو از داروخانه ها و بيمارستانهای شهر ميزنند. رهبر اين گروه باب هيوز نام دارد. باب کاراکتر حقه باز و تردستی است که در طول فيلم بتدريج به اين نتيجه ميرسد که اعتياد خوب نيست و بالاخره بايد ترک کرد.
فيلم درضمن يک داستان عشقی هم هست؛ عشقی ناجور و پيچيده و ماجراهای عشقی باب هيوز در واقع با پيچ و تاب های فرهنگ معتادين اين کشور به لحظات کميک و خنده داری هم پا ميدهد و بطور باورپذيری فرهنگ تبهکاری معتادان را به نمايش ميگذارد. مَت ديلون که بعدها به مدارج بالايی از شهرت و بازيگری رسيد خودش اين شهرت را مديون ايفای رُل باب هيوز ميداند چون بازيگری هنرمندانه اش بخوبی توانست اين کاراکتر را بروی اکران سينما زنده کند. بايد اين را هم اضافه کرد که بازی ساير بازيگران دست کمی از وی ندارد.
اين فيلم از يک جنبه ديگر نيز توصيه ميشود و آن هم برای کسانی است که انگليسی را به عنوان زبان دوم صحبت ميکنند و با جُک ها و نوع کِنِف کردن های آمريکايی ها آشنا نيستند. مکالمات اين فيلم بسيار زنده و ناب و پُر از اصطلاحات جالب است که همگی بجا و به مورد بکار رفته و تازگی خاصی به آن ميبخشد، و از اين جهت ميتواند آموزنده نيز باشد.