سه سال پس از حادثه کوی دانشگاه در ۱۸ام تيرماه، ۱۳۷۸ به باور تحليلگران ايرانی در داخل و خارج کشور، ماهيت جنبش دانشجوئی ايران بطرزی چشمگير تغيير کرده و اين جنبش حال به صورت بخشی از نيروی سوم ِ سکولار عمل می کند. دراين باره با دکتر مهرداد درويش پور استاد کرسی جامعه شناسی دانشگاه استکهلم و يکی از صاحبنظران مسائل دانشجويی به گفتگو نشستيم که بخش هائی از اين گفت و شنود مفصل را می شنويد: آقای دکتر درويش پور سه سال پس از فاجعه ۱۸تير ِدانشگاه تهران و ۲۰ام تيردانشگاه تبريز که شديدترين و خشن ترين تهاجم گسترده عليه دانشجويان درخوابگاه های دانشجوئی محسوب می شود، موقعيت جنبش دانشجوئی درايران راچگونه می بينيد؟ برخی از صاحبنظران فاجعه ۱۸ تير را نهايتاً تحرکی در راه بازسازی و اصلاح جنبش ميدانند و معتقدند که به اين ترتيب جنبش دانشجوئی ايران بيش از پيش متوجه مسائل زيربنائی مدنی و اجتماعی شده است دراين مورد چه نظری داريد؟ بسياری پشت کردن اصلاح طلبان را به دانشجويان مهمترين عامل دلزدگی دانشجويان از سياست و سياست بازان و علت اصلی رويکردآنان به مسائل عميقتر اجتماعی می دانند