هدف سفر محمد البرادعی یه تهران
قرار است محمد البرادعی دبيرکل آژانس بين المللی انرژی اتمی امروز ،شنبه وارد ايران شود. سفر البرادعی به ايران دو روز بعد از برگزاری نشست هسته ای گروه پنج بعلاوه يک ، با ايران صورت می گيرد که در آن قدرت های جهانی از تهران خواستند به بازرسان سازمان ملل اجازه دهد از تأسيسات تازه غنی سازی اورانيوم بازديد کنند. ديپلمات های نزديک به آژانس بين المللی انرژی اتمی می گويند سفر محمد البرادعی به تهران به اين منظور خواهد بود که وی با مقامات ايران پيرامون تأسيسات تازه تاسيس هسته ای که نزديک شهر قم واقع است،گفت و گو کند.
<!-- IMAGE -->فضاپيمای سايوز گای لالی بِرته ميلياردر کانادايی را به ايستگاه فضايی بين المللی در مدار زمين رساند
لالی برته با ثروتی معادلِ ٢ و نيم ميليارد دلار بنيانگذار شرکت سيرک دُ سوله از بزرگترين شرکت های توليد کننده نمايش های ويژة اکروباتيک است. او می خواهد با سفر ده روزة خود به ايستگاه بين المللی که ٣٥ ميليون دلار هزينه برايش داشته است توجه جهانيان را به اهميت دسترسی به آبِ تميز جلب کند. لالی برته به همراه يک فضانورد کانادايی و آمريکايی پس از ورود به ايستگاه از سوی ٦ فضانوردِ ساکن اين مجموعة عظيم فضايی مورد استقبال قرار گرفت.
<!-- IMAGE -->درگيری دولت و شورشيان در چچن
رمضان کاديروف رئيس جمهوری چچن که مورد حمايت کرملين است می گويد نيروهای امنيتی دستکم ٨ تن از آشوب گران را در مناطق کوهستانی آن کشور کشته اند. تلويزيون دولتی وِستی در چچن ضمن نمايش تصاويری از رمضان کاديروف رئيس جمهوری ٣٢ سالة آن کشور گزارش داد ، دستکم ٨ آشوبگر در مناطق کوهستانی آن کشور کشته شده اند و حدود ١٠ تن ديگر از آنان در نزديکی مرز با داغستان از صحنة درگيری گريختند. کاديروف در جنگ اول چچن در اوائل دهة ١٩٩٠ ميلادی قبل از آن که پدرش احمد کاديروف به حمايت از مسکو روی آورد، عليه دولت مرکزی در جنگ بود. او در سال ٢٠٠٧ سه سال بعد از ترور احمد کاديروف به قدرت رسيد. گرچه چچن در چند سال گذشته از آرامش نسبی برخوردار بود، اما خشونت ، بمب گذاری، آدم ربايی در سال جاری به حد بيسابقه ای در آن کشور رسيده است.
<!-- IMAGE -->مراسم بازگشايی کتابخانه و موزه جيمی کارتر در آتلانتا
جيمی کارتر رئيس جمهوری پيش آمريکا و والتر ماندِل معاون ویاز معدود چهره های مطرح در تاريخ سياسی آمريکا هستند که هنوز در قيد حيات به سر می برند. والتر ماندل خود در اين باره اذعان می کند «علاوه بر اين، ما دو سالِ پيش، از تامس جفرسون و جان ادمز هم پيشی گرفتيم. نه اينکه بگويم آنها خوب نبودند، اما ما هنوز هم هستيم و هنوز هم فعاليم .» آقای ماندل اين مطالب را در مراسم بازگشايی مجموعه کتابخانه و موزه نوسازی شده جيمی کارتر در شهر آتلانتا در ايالت جرجيای آمريکا، و همزمان با مراسم جشن ٨٥ سالگی آقای کارتر ايراد کرد. اين مجموعه که بازسازی آن حدود ده ميليون دلار هزينه در بر داشته است، بسياری از آثارسالهای پس از رياست جمهوری جيمی کارتر را بطور يکجا گرد آورده است که از اين جهت، در نوع خود بی نظير است. آقای کارتر در باره اين مجموعه می گويد: «دلم می خواست تا آنجا که می توانم در مورد سالهای زندگی در کاخ سفيد بنويسم. بنابر اين حدود يک سوم از کتابهايی را که در اينجا می بينيد مربوط به سالهای بعد از دوران کاخ سفيد است.» برخی از قسمتهای جديد اين کتابخانه مربوط می شود به فعاليتهای مرکز کارتر در سراسر دنيا. برخی ديگر از بخشها به مسافرتهای دور دنيای آقا و خانم کارتر اختصاص دارد که معمولاً برای نظارت بر امر برگزاری انتخابات در کشورهای مختلف، ترويج دموکراسی و صلح يا تبليغ مبارزه با بسياری از امراض و بيماريها در آفريقا با هم بوده اند. جيمی کارتر و اعضای کارکنان مرکز وی به واسطه خدمات زيادی که در امور بشری انجام داده اند در سال ٢٠٠٢ به دريافت جايزه صلح نوبل نايل آمدند. دکتر پال امرسون، سرپرست بخش بهداشت مرکز کارتر می گويد، اين نمايشگاه جديد باعث شد تا توجه زيادی معطوف امراضی شود که معمولاً در کشورهای توسعه يافته آنها را جدی نمی گيرند. بخشی از اين نمايشگاه به سالهای پر نشيب و فراز آقای کارتر در کاخ سفيد می پردازد که چهار سال به همان روال ادامه داشت. بازديد کنندگان با جنبه های مختلفی از زندگی يک رئيس جمهوری در کاخ سفيد آشنا می شوند، از ابتدای شروع روز کاری، از برخاستن از خواب گرفته تا ساعتهای شلوغ و پر رفت و آمد کاخ سفيد، تا پايان روز. يکی از غرفه های نمايشگاه به سالهای بحرانی انقلاب ايران و واقعه گروگان گيری اختصاص دارد. آقای کارتر در مورد آن سالها می گويد، در آن دوران در واقع دو کاخ سفيد وجود داشت، يک کاخ سفيد که بايد کشور را اداره می کرد و آن يکی، کاخ سفيد بايد به دنبال راهی می گشت تا گروگانها را از ايران نجات دهد. آقای کارتر در اين زمينه می گويد: «من در اين کتابها گفته ام که رياست جمهوری در عين حال که کار باشکوهی ميباشد، در عين حال چه غم انگيز و اندوهبار می تواند باشد. من در ژرفای وجودم، گرچه از رئيس جمهوری بودن افتخار می کردم، در همان شرايط هم بايد از خانواده غافل نشوی، با همه به يک نسبت برخورد کنی، چه آنهايی را که دوست داری و چه آنهايی را که دوست نداری اما برخورد با خانواده، کسانی را که دوست داری يا دوست نداری.»