برای سالها یک دولت نظامی بر برمه حکومت کرده است، واز قدرت سرکوبگری استفاده می کند که مردمش را از آزادی های اساسی محروم نگهمیدارد، اقلیت های قومی را مجازات می کند، مخالفان سیاسی را بزندان می اندازد و گه گاه حتی اعتراضات مسالمت آمیز را با نیروی مرگبار درهم می کوبد.
برای سالها، ایالات متحده آمریکا و کشورهای دیگر در کوشش برای ترغیب دولت رانگون به کاهش فشار و هموار کردن راه بوجود آمدن یک برمه دمکرات، صلحجو و کامیاب، با تحریم های اقتصادی، مسافرتی و اقدامات دیگر علیه آن، پاسخ داده اند.
با این حال، این رویکرد در انجام چنین تغییراتی زیاد کارگر نبوده است. بنابراین، پس از بررسی طولانی این سیاست ها، وزارت امور خارجه آمریکا تصمیم گرفته است برای پیبشبرد دمکراسی در برمه، ضمن حفظ برنامه تحریم ها، با رهبران کشور از در تعامل درآید.
هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه در پیشاپیش اعلام نتیجه گیری ها در سازمان ملل متحد گفت: تعامل در برابر تحریم ها، گزینش نادرستی است. برای پیشرفت، ما هر دو وسیله را بکار خواهیم گرفت.
گفت و گوهای سطح بالا بین دو دولت ممکن است در حالی که رویکرد جدید پیش می رود، حفظ شود، اما هدف های دیرینه اصلاحات دمکراتیک همچنان پا برجا خواهد بود. ایالات متحده به وارد آوردن فشار بر دولت برمه برای پاسخ دادن به نیازهای مردم، آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی، از جمله آونگ سان سوچی، و گفت و شنود جدی رهبران دولت با مخالفان سیاسی و گروه های قومی، ادامه خواهد داد.
با وجود این، کاملا قابل درک است که تغییر وقت می گیرد و احتمالا هیچ نتیجه فوری یا عمده ای در کوتاه مدت بدست نخواهد آمد. ارتش برمه از سال ۱۹۶۲ در قدرت بوده است، و رهبران آن منافع فراوانی در حفظ وضع موجود دارند. اما با فراهم آورن رویکردی که هدف آن گشودن فضای کشور بروی عقاید و تفکر جدید، بجای ادامه انزوا باشد، شانس موفقیت بتدریج بیشتر خواهد شد.