<!-- IMAGE -->
یکی از عجیب ترین و غیر متعارف ترین مشاغل حرفه ای در میان کلبه نشینان ساحل غربی تحت اشغال اسرائیل، قلابدوزی عرقچین یهودیان توسط
تقریبا در هریک از ۳۰۰۰ کلبه این دهکده کوچک این کلاه های دست دوز می شود و ساختن و فروش آن ها نه تنها از لحاظ مالی کمکی به شرایط اقتصادی اهل خانواده است بلکه به نوعی یک گردهم آیی اجتماعی کوچک نیز محسوب می شود. زنان میل و کاموای خود را به خانه همسایه و دوستان و اقوام می برند و ضمن بافتن کلاه با یکدیگر معاشرت می کنند و گپ می زنند.
ام علی می گوید:« ما هم کورس (نام عربی برای عرقچین یهودی که معنی آن دیسک یا یک سطح گرد است) می بافیم و هم غیبت می کنیم!» مادر سه فرزند با شوهری بیکار و بی درآمد درحالی که لبخند می زند در ادامه این سخنان می گوید:« به این شکل ما هم به دید و بازدید همسایه ها و دوستانمان می رویم و هم درآمدی کسب می کنیم.»این زنان روزی ۵ عرقچین می بافند که بهای هریک از آن ها ۱۲ شکل برابر با ۳ دلار است.
رقیه برقوتی با شوخ طبعی می گوید:« زنان این ده نمی توانند یک دقیقه بدون بافتن وقت بگذرانند. ما اصلا به این کار عادت کرده ایم.»شش دلال فلسطینی که به کار فروش این عرقچین ها به یهودیان اشتغال دارند. آن ها هم چنین کاموا، میل و سوزن های مخصوص گلدوزی را به همراه الگویی برای کپی کردن مدل عرقچین بین این زنان و زنان در بیش از ۱۰ دهکده دیگر در این ناحیه پخش می کنند.
این عرقچین ها پس از آماده شدن توسط دلال ها جمع آوری می شوند و به خرده فروشان نواحی مختلف اسرائیل ارسال می شوند. این عرقچین ها برای فروش به ایالات متحده آمریکا نیز ارسال می شوند.
ریاض عطا صاحب یک مغازه خواربار فروشی در دهکده است که کارهای ۱۰۰ تن از زنان بافنده از طریق او به دست دلال ها می رسد. او می گوید:« فروختن عرقچین ها تنها چیزی است که مغازه مرا سرپا نگاه می دارد. زنان با استفاده از پولی که از بافتن کیپاه به دست می آورند از اینجا خرید می کنند.»یهودیانی که قواعد دینی را از نزدیک رعایت می کنند معمولا کیپاه یا عرقچین به سر دارند. پوشاندن مرکز سر که دراصطلاح عبری به آن قبه گفته می شود به صورتی نشان دادن احترام به خالق یا خداوند است.
زنان «دیر ابومشعل» به خاطر گلدوزی هایی که روی لباس های سنتی آن ها وجود دارد به عنوان نمونه ای از سلیقه و ابتکار و تبحردرکارهای دستی شهرت دارند. این زنان بافتن عرقچین کیپاه را چیزی بیشتراز یک شغل و محل درآمد نمی دانند.آن ها هیچگونه انزجار یا حالت منفی در رابطه با بافتن این عرقچین ها برای جامعه یهودیان احساس نمی کنند بلکه به آن به صورت کاری که امکان انجام آن وجود دارد نگاه می کنند. شغلی مناسب و راه دست که در خانه انجام می شود.
نما خامیس ۵۰ ساله که به پنج دختر و دخترخوانده خود بافتنی و قلابدوزی آموخته است می گوید:« بدون این قلابدوزی ها این دهکده و مردم آن خیلی فقیر تر از امروز خواهند شد.» اغلب زنانی که امروزه به بافتن عرقچین های مخصوص یهودیان اشتغال دارند سال ها پیش دستمال های «کفیه» یا عرقچین های بزرگ چهارخانه ای که یاسرعرفات رهبر پیشین فلسطینی ها آن را به عنوان سمبل مردم فلسطین معرفی کرده بود را می بافتند اما بیشتر این دستارها این روزها در کشور چین ساخته می شود. جایی که تولید آن ها هزینه کم تری دارد.
