<!-- IMAGE -->باتیک نام نوعی پارچه سنتی کشور اندونزی است که طراحی روی آن اغلب گویای یک داستان است. این پارچه به ویژه در رابطه با یک زن آمریکایی – مادر پرزیدنت باراک اوباما- بیان گر تاریخ و فرهنگ کشور اندونزی بوده است.
آن دونهام، مادر پرزیدنت اوباما، رئیس جمهور آمریکا یک کلکسیون از پارچه های باتیک ساخت اندونزی داشته است که تابستان امسال در یک تور سراسری درایالات متحده آمریکا به نمایش درآمده و هم اکنون نیز در موزه نساجی شهر واشنگتن به معرض تماشای عموم گذاشته شده است.
تری آسایانی به تماشاگران این نمایشگاه نشان می دهد که چگونه با یک برس، وقرار دادن یک موم مخصوص روی یک قطعه پارچه آن را تبدیل به باتیک می کند:« من موم را در اینجا قرار می دهم و بعد آن را آب می کنم و روی پارچه می کشم. بعد از آن هم ما این پارچه را رنگ می کنیم. یا با رنگ نساجی یا فقط با یک برس کوچک. آخرسر موم با آب داغ از روی پارچه شسته می شود و آنچه باقی می ماند همین طرح است.»موم مخصوص که به صورت یک طرح درآمده است می تواند بارها و بارها روی همان قطعه پارچه به کار گرفته شود تا طرح های پیچیده تر و زیباتری بوجود بیاورد.
پرزیدنت باراک اوباما بخش عظیمی از دوران کودکی خود را در اندونزی گذرانده است. در آن دوران مادر او برای دریافت مدرک دکترای خود به پژوهش در یکی از دانشگاه های این کشور مشغول بوده و همانجا با یک مرد اهل اندونزی ازدواج کرده و آغاز به جمع آوری پارچه های باتیک می کند.
<!-- IMAGE -->خواهر پرزیدنت اوباما، مایا سوتورو – نگ برای ما توضیح می دهد که چرا این پارچه های باتیک تا به این حد برای مادر آن ها مهم بوده اند: « مادرم که از اندامی درشت برخوردار بود تقریبا هر روز لباس هایی از پارچه های باتیک به تن می کرد. او به همین علت با سازندگان این پارچه های طراحی شده از نزدیک آشنا شد و این آشنایی باعث شد تا آن ها برای او پارچه های مخصوصی بسازند و روی آن داستان هایی درباره زندگی خود او و دیگران طراحی کنند.» یکی از پژوهشگران موزه، خانم ماتیبل گیتینجر است که برای ما توضیح می دهد که چگونه لباس هایی که توسط آن دونهام جمع آوری شده است داستان هایی از مردم اندونزی را برای ما بازگو می کند:« آن به دنبال آثار هنری نبود او بیشتر علاقمند به فرهنگ جاوه ای و عواملی که به آن جلوه های خاصی داده اند بوده است.»رنگ های سنتی این پارچه های منحصر به فرد از جمله قهوه ای سوخته . سفید هستند که درواقع مظهر خدایان هندی، ویسنو و شیوا به شمار می رود.
برخی از مناطق اندونزی طرح های باتیک مخصوص به نواحی خود را دارند. بعضی از این طرح ها شامل گل ها، حیوانات و انسان هایی است که در زندگی روزانه مردم وجود دارند.
<!-- IMAGE --> گیتینجر می گوید:« رنگ سفید در شرق با زن باردار ارتباط دارد. در مناطق جنوبی اندونزی رنگ قرمز برای زوج های تازه ازدواج کرده درنظر گرفته شده است. هم مردان و هم زنان لباس های قرمز پوشیده و شال هایی از همان جنس و رنگ به خود آویزان می کنند. افراد کهنسال هم رنگ آبی می پوشند که در حقیقت این سه رنگ در مجموع تمام رنگ های کیهان شناسی را دربر می گیرند.»علاقمندان به این کلکسیون معتقدند که مجموعه پارچه های باتیک آن دونهام نه تنها نمونه ای بارز از سطح معلومات او در رابطه با فرهنگ جاوه ای است بلکه نشان دهنده تعهدی است که او به تجارت های کوچک داشته است چرا که یکی از نخستین مشاغل خانم دونهام دادن وام برای کمک به سازندگان پارچه های باتیک بوده است.