زنان در نیمه قرن بیستم هنوز امکانات حضوری شاخص بر روی صحنه سیاست را نداشتند اما یونیس کندی شرایور، دختری برخاسته از یک خانواده سیاسی سرشناس که بعدها خود را بیش از هرچیز دیگر فقط « یک مادر» خوانده بود اهمیتی به این مسائل نمی داد. او به عنوان کوچک ترین خواهرپرزیدنت جان اف کندی و با استفاده از یک ساختار خانوادگی مستحکم به عنوان پشتوانه، تبدیل به یکی از خستگی ناپذیرترین مدافعان حقوق معلولین ذهنی شد.
در اوایل دهه۶۰ میلادی، یونیس کندی شرایور توانست مسئله عقب افتادگی و معلولیت ذهنی را در ایالات متحده آمریکا، تبدیل به یک مسئله مهم ملی کند. برادردیگر او رابرت کندی که در آن زمان سمت دادستان کابینه کندی را برعهده داشت درجایی درباره پشتکار یونیس در این رابطه گفته بود:«برادرام جان یک بار به من گفت بیا هرچه یونیس می خواهد را به او بدهیم تا او به ما فرصتی بدهد تا به امور مملکت رسیدگی کنیم!»
حمایت های شرایورازافرادی با معلولیت های ذهنی هنگامی مستحکم تر شد که او به فکرادغام این معلولیت ها با فعالیت های ورزشی افتاد.
عملی که حمایت ازمعلولین ذهنی را برای همیشه پایدارو جاودانه ساخت. یونیس کندی شرایوردر سال ۱۹۶۸با ابتکار ایجاد مسابقات المپیک ویژه، ورزش های پاراالمپیک را پایه گذاری کرد.
در نخستین بازی های این المپیک ویژه، ریچارد جی دیلی، شهردارشهرشیکاگو به شرایورگفت:«یونیس، جهان پس از این برای همیشه عوض خواهد شد.»
یونیس کندی شرایور که خواهرسناتورادوارد کندی و مادربانوی اول کالیفرنیا، ماریا شرایوربود روی سه شنبه در بیمارستانی در کیپ کاد در ایالت ماساچوست درسن ۸۸ سالگی درگذشت.
درپائیز سال گذشته، ماریا شرایور دریک سخنرانی در کنوانسیون لانگ بیچ در کالیفرنیا به خبرنگاران گفت که مادرش دچار چند سکته مغزی کوچک شده است. در نوامبرگذشته ، دو هفته پیش از آن که یونیس دربیمارستان بستری شود مراسمی برای قدردانی از او در کتابخانه پرزیدنت جان اف کندی در شهر بوستون در ایالت ماساچوست برگزار شد. هم زمان فرزندان یونیس امکاناتی بوجود آوردند تا او بتواند برای شرکت در آخرین بازی های پاراالمپیک به شانگهای سفرکند.
فرماندارآرنولد شوارتزنگردرباره مادرزن خود به خبرنگاران گفت:« یونیس نورچشم خانواده ما بود. او نه تنها برای ما فردی ارزشمند بود بلکه تمام مردم این کشورو جهان به او به چشم یک فرد موثر و نیکوکاربرای انجام خدمات اجتماعی و علمی نگاه می کردند. این خدمات او در طول زندگی توانست زندگی میلیون ها نفر از مردمان دچارمعلولیت ذهنی را درسراسر جهان برای همیشه عوض کند.»
پرزیدنت باراک اوباما، یونیس کندی شرایور را« یک قهرمان ملی برای ایجاد تغییراتی اساسی درزمینه ناتوانی های فکری خواند و زنی خارق العاده که هم برای مملکت خود و هم در سطح جهان یک معلم نمونه به شمار می رفت و به ما یاد داد که ناتوانی های جسمی یا ذهنی هرگز نخواهند توانست سدی شده و درمقابل عظمت روح انسانی ایستادگی کنند.»
فعالیت های یونیس کندی شرایوردر حمایت از معلولین ذهنی که تا آن زمان در ایالات متحده درطول چندنسل موجب شرمساری و خجالت خانواده هابودند و اغلب آن ها را در پستوهای خانه ها پنهان می کردند به عنوان یکی از مهم ترین هم بخشی های خانواده بزرگ کندی شناخته شده است و موجب شد تا جنبش های دیگری برای احقاق حقوق این دسته از مردم در سراسر جهان آغاز شود.
نشریه «یو اس نیوز و ورلد ریپورت» در سال ۱۹۹۳ در مقاله ای نوشته است:« روزی که میراٍٍث به جای مانده از کندی ها بررسی شود خواهیم دید که علیرغم خدمات جان اف کندی، پایه گذارسازمان «ارتش صلح» و «همبستگی برای پیشروی»، رابرت کندی و خدماتی که او به پیشبرد حقوق برابرشهروندان کرده است و خدمات ادوارد کندی درراه ایجاد بهداشت عمومی در آمریکا، نتایج فعالیت های یونیس کندی شرایور تاثیراتی بس عمیق تر وفراموش نشدنی تری بر جامعه بشری داشته است.
ادواردشورتر، نویسنده کتاب«خانواده کندی و داستان معلولیت ذهنی» می نویسد: «هیچ خانواده ای به اندازه کندی ها برای ایجاد تغییرات در نوع برخورد با معلولین روانی تاثیرگذارنبوده است. آن ها توانستند افکارمنفی در رابطه با این افراد را برای همیشه از ذهن بشریت پاکسازی کنند.»
بنیانگذاری بازی های ورزشی ویژه و پاراالمپیک، بسیارگسترده تر از این حقیقت بود که یونیس کندی خواهر کوچکتری داشت که از بیماری روانی و معلولیت ذهنی رنج می برد. یونیس با این ابتکار موجب شد تا مقادیر زیادی کمک مالی دولتی به سوی این پروژه سرازیرشود. این کمک های مالی درنتیجه توانستند برای پژوهش ها و تحقیقات مختلف در زمینه بیماری های روانی و معلولیت های ذهنی به کار گرفته شوند و نتایج چشمگیری در راه مقابله با آن به همراه داشته باشند.
پرزیدنت جان اف کندی با ایجاد امکاناتی برای یونس او را قادرساخت تا سازمان « انستیتوی ملی سلامت کودک و توسعه بشری» را پایه گذاری کند. یونیس کندی شرایورهم چنین توانست کمیته سلامت روان را تاسیس کند که کار آن پژوهش برای یافتن درمان برای انواع بیماری های روانی بود. اهمیت این کمیته برای پرزیدنت کندی تا حدی بود که او یکی از کنفرانس های مربوط به بحران سلاح های اتمی کوبا در آن زمان را ترک کرد تا در جلسه گزارش های رسیده از پژوهش های این کمیته شرکت کند.
تا اواسط دهه ۶۰ میلادی بودجه ای شامل بیش از۴۰۰ میلیون دلار برای مقابله با امراض روحی و بهبود شرایط بیمارستان های روانی در ایالات متحده آمریکا درنظر گرفته شد. برنامه هایی شامل بودجه هایی دوبرابر این رقم نیز درعرض سال در هر ایالت برای پیشبرد این طرح ها پیاده شد که شامل ایجاد سازمان های خصوصی و دولتی می شد. این مسئله موجب شد تا مشکل معلولیت ذهنی در صدر مسائل دیگر قرار گرفته و معلولین ذهنی از گوشه انزوا بیرون آمده و بی اعتنایی توده مردم نسبت به آنان دچار تغییر و تحولاتی اساسی شود.
برای به نتیجه رساندن این تلاش ها، یونیس کندی شرایور یک قدم عمده دیگربرداشت. او به مدت یک سال کوشید تا خانواده خود را متقاعد سازد تا با افشای راز بزرگ این خانواده که حضور یک معلول ذهنی در میان آن ها – خواهری به نام روزمری- بود به پیشبرد فعالیت های او درزمینه آگاهی مردم از چند و چون این بیماری کمک کنند.
این مسئله که پرزیدنت مملکت خواهری دارد که از بیماری معلولیت ذهنی رنج می برد در سال ۱۹۶۲ توسط یونیس از طریق یک سرمقاله در صفحه اول روزنامه« پست شبانه» آشکار شد و او خطاب به جهانیان نوشت: «امیدهای تازه برای مقابله با کودکان عقب افتاده و معلولین فکری». حامیان دیگر حقوق معلولین ذهنی این سرمقاله مهم را یک نقطه عطف در کمک به معلولیت فکری و مقابله با نادانی های توده مردم در این زمینه خوانده اند.
یونیس کندی، پنجمین فرزند از خانواده ۹ فرزندی رز فیتزجرالد و جوزف کندی به شمار می رفت. او تحصیلات خود را در دانشگاه استانفورد کالیفرنیا دررشته جامعه شناسی به پایان رساند. در سال ۱۹۵۳ درکلیسای بزرگ سن پاتریک نیویورک به عقد و ازدواج افسر نیروی دریایی و وکیل فارغ التحصیل دانشگاه ییل – رابرت سارجنت شرایور – در آمد. او سال ها به همراه همسرش در صدراداری «سازمان صلح» پرزیدنت کندی خدمت کرد.
یونیس کندی شرایور، مادر چهارپسر و یک دختر بود و بارها گفته بود که «مادربودن مهم ترین و ارضا کننده ترین وظیفه یک زن است که درحقیقت حکم تغذیه برای بشریت را نیزدارد.»