حکومت مردمی – یعنی نظامی که در آن مردم بتوانند تمام امور همراه با قدرت را بدون مداخله اقتدار بالاتری که خودشان قادر به کنترل آن نباشند انجام دهند – سنتی دیرینه در ایالات متحده است. همچنین در کانون اعلامیه استقلال قرار دارد، که دویست و سی سال پیش امضا شد، و امروز جشن گرفته می شود.
توماس جفرسون، مولف اصلی اعلامیه، نوشت حکومت برخود، جایگاه جداگانه و برابری است که مردم براساس قوانین طبیعت و قوانین خدای طبیعت، حق دارند از آن برخوردار باشند. این هدف آسان بدست نیامد. تاریح اولیه آمریکا ازمناقشه با کشورهای دیگری که دولت جمهوری آنها را تهدید می کرد، و نیز جدال در میان خود آمریکاییان بر سر شکل نهایی آن دولت سرشار است. اما اعلامیه چارچوب ملتی را که دوام خواهد آورد و رشد خواهد کرد و الهام بخش جنبش های استقلال طلبانه مشابه در سراسر جهان خواهد بود، پی ریزی کرد.
وقتی نخستین جنگ بین بریتانیا و مستعمره های آن در آمریکای شمالی در گرفت، کمتر کسی تصور می کرد ملتی جدید بوجود آید، چه رسد به این که از آن حمایت کنند. مورخین یادآور می شوند حتی در حالی که آتش جنگ زبانه می کشید، مستعمره ها بر سر آینده عمیقا دچار دو دستگی بودند. تقریبا یک سوم به این باور رسیدند که به یک گسستگی کامل نیاز است، یک سوم به تاج و تخت بریتانیا وفادار ماندند و یک سوم فقط می خواستند بحال خود رها شوند تا به امور خانواده هایشان بپردازند و کارهایشان را انجام دهند.
پنجاه و شش نفری که اعلامیه را در روز ۴ ژوئیه ۱۷۷۶ امضا کردند، نخستین رای ها را به استقلال دادند. شهروندان دیگر این گزینش را تصویب کردند، اما حالا این تقریبا یک اصل جهانی است که دولت باید بر رضایت مردمی که قرار است بر آنها حکومت کند، استوار باشد.