لیزا شلاین، خبرنگار صدای آمریکا، ژنو
کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل مصرانه از جامعه بین الملل خواسته است تا برای بهبود وضعیت پناهندگان سراسر جهان قدم های جدی تری بردارند.
درخواست این کمیسیون همزمان با روز جهانی پناهندگان مطرح شده است که بر زندگی دشوار و بحرانی دهها میلیون پناهنده و آواره که در پی جنگ و یا آزار و اذیت کشورهایشان از وطنشان متواری شده اند، متمرکز می شود.
کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل اعلام کرده است مردم کشورهایشان را با میل شخصی ترک نمی کنند، بلکه ناچار به ترک وطن بوده اند.
گزارش این کمیسیون حاکی از آن است که تا پایان سال ۲۰۰۸ بیش از ۴۲ میلیون پناهنده و انسان هایی که درداخل مرزهای کشورهایشان آواره اند، در سراسر جهان پراکنده شده اند و این ارقام به طور چشمگیری افزایش می یابند.
کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل اعلام کرده است میلیون ها انسان در مناطق جنگ زده ای همچون پاکستان، سریلانکا و سومالی، در سال جاری ناچار به ترک کشورشان شده اند.
این کمیسیون افزوده است هر روز دهها هزار مردم غیر نظامی برای رهایی از بی رحمی و خشونت گروه های مسلح در آفریقا، جنوب شرق آسیا و سایر نقاط جهان از کشورهایشان متواری می شوند.
راد ردموند، سخنگوی کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل می گوید :« قربانیان جنگ و درگیری های داخلی جزء آسیب پذیرترین انسان های روی زمین هستند. پناهندگان صرفاً اعداد و ارقام نیستند، بلکه انسان های واقعی همچون ما هستند که همه دار و ندار خود را از دست داده اند، بدون اینکه تقصیری متوجه شان باشد. افرادی که با پناهندگان کارمی کنند برای فراهم آوردن ابتدایی ترین نیازهای آن ها بیش از هر زمان دیگری با مشکلات بسیار دست و پنجه نرم می کنند.»
وی همچنین افزود :« موضوع روز جهانی پناهندگان امسال انسان های واقعی، نیازهای حقیقی نام گذاشته شده است. واقعیت دردناک این است که شکاف های بنیادینی در توانایی ما برای فراهم آوردن نیازهای ابتدایی همچون بهداشت، سرپناه، آموزش، تغذیه و محافظت از آن ها در برابر خشونت و آزار و اذیت وجود دارد.»
ردموند می گوید بحران جهانی اقتصاد، روند فزاینده بیگانه هراسی، تغییرات جوی و ظهور بی رویه درگیری های جدید از جمله عواملی هستند که وضعیت وخیم معضل پناهندگان را تشدید می کند.
وی خاطر نشان می کند بیش از ۸۰ درصد پناهندگان و آوارگان در داخل کشورهای مادری شان تبعه کشورهای در حال توسعه هستند و کشورهایی که از توانایی حداقل امکانات برای محافظت و مراقبت از این پناهندگان برخوردارند، میزبان اکثریت آن ها هستند.
ردموند می گوید:« جهان توسعه یافته باید از کشورهای در حال توسعه ای که میزبان تعداد زیادی از پناهندگان هستند، حمایت کند و این امر شامل حال کشورهای صنعتی جهان نیز می باشد که همواره به سیل پناهندگان و آوارگان به کشورهایشان سرازیر می شوند، اشاره می کنند. اما واقعیت این است که بسیاری از پناهندگان به طورموقت در مناطق نزدیک به کشورهایشان اقامت می گزینند و آرزوی بیش از بازگشت به وطنشان ندارند.»
کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل تنها گوشه ای از زندگی تلخ و دشوار پناهندگانی را که در اردوگاه های سراسر جهان پراکنده اند، تصویر می کند.
در مقام مثال، این کمیسیون به آمار مرگ و میر کودکان پناهنده کشورهای جمهوری آفریقای مرکزی و برخی مناطق کامرون اشاره می کند که هفت برابر بالاتر از سطح اضطراری ست.
این نهاد پناهندگان سازمان ملل اعلام کرده است شهروندان کشورهایی همچون گرجستان در اروپای شرقی که ۱۵ سال است در وطنشان آواره شده اند در مراکز پناهندگان پرجمعیت و گروهی، سرد و بدون آب و عاری از سیستم فاضلاب و قابل زندگی روزگار می گذرانند.
بنا به گفته این کمیسیون، سال های طولانی ست که بیش از ۱۰۰ هزار پناهنده و آواره برمه در تایلند در شرق آسیا در اردوگاه های موقت و پرجمعیت اقامت گزیده اند.
یکشنبه ۲۷ خرداد ۱۴۰۳ ایران ۲۲:۵۹