این برنامه گروهی همراه با مراقبت های پزشکی، توسط کلینیک موسیقی دان های شهر نیواورلیان پایه گذاری شده و از طرف بیمارستان ها و کلیساهای محلی دیگر نیزحمایت می شود. موسیقی دان های اهل نیواورلیان می توانند ضمن خوردن یک ناهار گرم و خوشمزه برخی از تازه ترین آثار خود را اجرا کنند و از حضور پزشکان و درمان های رایگان که آن ها ارائه می دهند استفاده کنند.
موسیقی دان بودن همیشه یک شغل پردرآمد و پر زرق و برق محسوب نمی شود. بسیاری از این موسیقی دان ها پس از وقایع طوفان کاترینا در شرایطی بدتر از گذشته به سر می برند.
کلینیک موسیقی دان های نیواورلیان زاییده تبادل افکار گروهی از پزشکان نیکوکار این شهر و مدافعان حقوق بشری چون بتانی بولتمن بوده است. بتانی می گوید که او و دیگر دست اندرکاران این کلینیک از وضعیت رقت بار موسیقی دان ها و شرایط ناهمگون سلامت که اغلب باعث مرگ زودرس آن ها نیز می شود به شدت ناراحت بودند.
بتانی می گوید: «مردم به تماشای یک برنامه موسیقی می روند و این موسیقی دان ها را بالای صحنه تماشا می کنند و می گویند، چه آدم های خوشبختی که می توانند در نیواورلیان زندگی کنند اما خبرندارند که همین موزیسین آخر شب با اتوبوس به خانه باز می گردد و درآمد او در طول شب فقط دوازده دلار بوده است. علاوه برآن بیمار هم هست و هیچگونه امکانات و بیمه سلامتی هم ندارد!»
بتانی در ادامه این سخن ها با شگفت زدگی و هیجان می گوید: «به این ترتیب در سال ۱۹۹۸ ما به دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی لوییزیانا رفتیم و از آن ها خواستیم که به ما کمک کنند.»
بولتمن که امروز رییس این سازمان محسوب می شود می گوید این کلینیک در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰ موسیقی دان و اعضای خانواده های آن ها را تحت نظارت و درمان دارد. علاوه بر کلینک های سیار در اماکن مختلف، کلینک موسیقی دان های نیواورلیان امکاناتی بوجود آورده است که بتواند در صورت لزوم بیماران را به بیمارستان های معتبر و نزد پزشکان متخصص بفرستد.
بولتمن به خاطر می آورد که یکی ازاین موزیسین ها که یک پیانیست معروف و در عین حال معلم یکی از مدارس موسیقی شهر نیواورلیان نیز محسوب می شود پس از واقعه طوفان مهیب کاترینا و پیامدهای آن از جمله بسته شدن مدارس، بیکار شد و بیمه سلامتی خود را نیز از دست داد اما توانست از کلینیک موسیقی دان ها کمک بگیرد: «این فرد تا کنون دو عمل جراحی زانو و عمل بازکردن رگ های قلب داشته است که در حقیقت جان او را نجات داده است. وگرنه باید یک دوران بیماری سخت و طولانی را می گذراند و پسر او نیز که یک نوازنده است هم بایستی کار خود را رها می کرد تا به نگهداری از او بپردازد.»
دیوید لئونارد و روزالین لایون هارت هم دو نوازنده خیابانی نیواورلیان هستند که در محله فرانسوی این شهر از سه دهه پیش به نواختن موسیقی اشتغال دارند. علیرغم هنرهای مختلف از جمله نواختن گیتار، ماندولین و سازدهنی در حال حاضر این زوج با بازگذاشتن یک جعبه گیتار در کنار خیابان از مردم مبالغی را به عنوان کمک هزینه قبول می کنند.
این دو هر دو از بیماران کلینک محسوب می شوند. دیوید می گوید: «من در حال حاضر از یک داروی مخصوص چشم استفاده می کنم که بدون آن کارم می تواند به نابینایی بکشد.» روزالین می گوید: «من آرزو می کنم که روزی بیاید که شهر نیواورلیان بتواند از موسیقی دان های خود به خوبی نگهداری کند چون ما بخشی از هویت این شهر به شمار می آییم.»
در داخل محل اصلی کلینک، عکس های نوازندگان مختلف از ارکسترهای مارتی گراس یا کارناوال گرفته تا بزرگ ترین نوازندگان و آهنگسازان موسیقی جاز به دیوارها آویخته شده است.
علاوه بر آزمایش های طبی گوناگون و درمان های لازم، کلینیک تسهیلاتی نیز برای روانکاوی ، ترک سیگار، مواد مخدر و دندانسازی نیز در اختیار نیازمندان گذاشته است.
موسیقی دان های اهل نیواورلیان از این که این خدمات در اختیار آن ها گذاشته شده به شدت خوشحال هستند. یکی از این افراد بهبود یافته ترومپت نواز جوانی است که در یک حادثه مجروح و قدرت راه رفتن را از دست داده است.
این نوازنده باید چنان بهبود بیابد که بتواند هر شب پس از اجرای برنامه در جشن کارناوال در شهر، درحالی که ساز خود را به دست دارد به مسافت ۱۳ کیلومتر راه پیمایی کند. در غیر این صورت شغل خود را که تنها راه معاش او به شمار می رود را از دست خواهد داد.
در عین حال اکثر پزشکان، پرستاران و مددکارهای اجتماعی که در این کلینک کار می کنند همه از علاقمندان موسیقی منحصر به فردی هستند که نیواورلیان به خاطر آن در سراسر جهان معروفیت دارد.
بسیاری از این موسیقی دان ها گاه با اهدای سی دی ها و یا بلیت های تماشای برنامه ها و کنسرت های خود به کارکنان این کلینک از آن ها قدردانی می کنند.
دکتر کرستا بورک می گوید:«تصور کنید تمام آن شادی هایی را که این موسیقی دان ها برای ما در طول سال ها به ارمغان آورده اند. نه فقط در این شهر بلکه برای تمام کشور. این موسیقی آمریکایی ناحیه نیواورلیان است که ما آمریکایی ها به جهان هدیه کرده ایم و به همین دلیل هم خدمات ما چیزی بیش از یک تشکر ساده نیست. ما واقعا این موسیقی دان ها را دوست داریم و قدر وارزش فراوانی برای آن ها قائل هستیم.»