آرین موید، بازیگر جوان ایرانی آمریکایی، ستاره نمایش تازه ای به نام «پلنگ بنگالی در باغ وحش بغداد» به قلم راجیو ژوزف نمایشنامه نویس آمریکایی است که در چند هفته کوتاهی که از نخستین اجرای آن در تئاتر کرک داگلاس شهر لس آنجلس می گذرد توانسته است توجه تماشاگران و منتقدین تئاتری را به خود جلب کند.
منتقدین ، آرین موید، این بازیگر ایرانی تبار ساکن نیویورک را «استعدادی شگرف» و «آینده بازیگری» در دنیای جهانشمول امروز خوانده اند: «دنیایی که به همان گونه که موانع اقتصادی را از میان برده است، دیوارهای تفاوت های فرهنگی را نیز فروخواهد کشاند.»
آرین موید ۲۹ ساله در نمایش «پلنگ بنگالی در باغ وحش بغداد»، نقس موسی، باغبان جوان را ایفا می کند که پس از هجوم قوای نظامی آمریکا به بغداد و سقوط صدام حسین به کار مترجمی برای سربازان آمریکایی گمارده شده است.
موسی در دوران زمامداری صدام به کار تزیین شمشادها به شکل حیوانات عظیم الجثه مختلف در قصر عدی، یکی از پسران صدام حسین اشتغال داشته است. اما در حقیقت او نمادی از مردم ستم کشیده عراق تحت حکومت غاصب صدام حسین و خانواده اوست. موسی در طول نمایش به دوران مختلف زندگانی جهنم گونه خود سر می زند که در یکی از آن ها صدام به خواهر او تجاوز کرده و سپس او را می کشد. در بخش های دیگری از نمایش، این مترجم و باغبان با سربازان آمریکایی و قوای خارجی روبرو می شود که به کار حفاظت از باغ وحشی اشتغال دارند که به صورتی مظهر و نماد شرایط کنونی عراق است. در طول این سیرو سیاحت عجیب و غریب، موسی می کوشد تا گذشته را فراموش کند و به آینده بیاندیشد که هرچند نا مطمئن اما امیدوارکننده است.
آرین موید در جلسه پرسش و پاسخی که در شب گشایش نمایش در لس آنجلس برگزار شد می گوید: «اغلب پس از پایان نمایش مردم به پشت صحنه می آیند و به من می گویند که واقعا تحت تاثیر شخصیت موسی قرار گرفته اند و دلشان برای او به درد آمده است. این مساله برای من به عنوان یک هنرمند خیلی اهمیت دارد. این که در طول دو ساعت اجرای نمایش مردم به این مرد جوان که در نهایت درماندگی قرار دارد نگاه می کنند و شرایط زندگی او را به خوبی درک می کنند و فقط به یک مساله که او هم یک تروریست است فکر نمی کنند.»
آرین در ادامه این سخنان می گوید: «این نمایش به شخصیت اصلی که یک مرد دردکشیده عراقی است چهره ای انسانی و واقعی داده است . به نظر من این موضوع خیلی اهمیت دارد که تماشاگران آمریکایی بدانند که مردم خاورمیانه ای همه آدمکش و تروریست نیستند و این که ما همه فناتیک و تندروی اسلامی نیستیم. بلکه ما هم مثل همه آدم های دیگرانسان هستیم.»
با این حال آرین موید نقاط مشترک فراوانی نیز میان خود و افراد فامیل که سال ها از آن ها دور مانده پیدا کرده است: «جالب بود که همه بچه های فامیل که تعداد آن ها کم هم نیست می خواهند به آمریکا بیایند. این ها جوان هایی هستند که از زندگی تحت یک رژیم شوریده و شکاف دارخسته شده اند. سفر به ایران باعث شد من به خوبی به این واقعیت پی ببرم که هرکسی از جمله مردم داخل ایران آرزوی یک زندگی بهتر، ارتقا به مقام های بالا و رسیدن به خواست های خود را دارند.»
آرین موید، بازیگر و رهبر یک گروه تئاتر تجربی کوچک در نیویورک به نام «واتروال» است که به طرح مسایل روز می پردازد. او در طول سال ها فعالیت تئاتری در نقش های مختلف ظاهر شده است. او در نقش هایی که به عنوان یک بازیگر خاورمیانه ای در آن ظاهر شده است هم نقش یک عرب و هم نقش یک یهودی را بازی کرده است. اما تا کنون هرگز حاضر نشده است نقش یک تروریست را بازی کند. این همان نیروی بازدارنده ای است که در طول دوران بازیگری حرفه ای آرین موید را از هالیوود دور نگهداشته است: «در هالیوود در چند سال گذشته فیلم های پرفروش و پرسروصدای زیادی درست شده است که ۲۰ یا ۳۰ سال بعد وقتی برگردیم و آن ها را بررسی کنیم موجب خجالت مان خواهد بود.»
موید در مورد نقش های کلیشه ای که برخی از بازیگران خاورمیانه ای برای کسب نام و معروفیت به آن تن در داده اند می گوید: «من یک دختر ۶ ماهه به نام اولیو دارم که فکر می کنم اگر او یک روز مرا در نقش یک تروریست دیوانه در یک فیلم سینمایی ببیند باعث خجالت و شرمندگی ام خواهد شد. دختر من که نیم ایرانی است باید بداند که مردم و فرهنگ ما خیلی بیشتر از این حرف ها اهمیت دارند.»
آرین موید هرچند بخاطر سرباز زدن از بازی در نقش تروریست ها دروازه های هالیوود را بر روی خود بسته است اما صحنه تئاتر آمریکا که هر روز گسترده تر و سوفسطایی تر می شود، آغوش خود را کاملا بر او گشوده است. از پس از وقایع یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ تا کنون، تماشاگر آمریکایی تئاتر در این کشور بیش از هر زمان دیگری برای شناختن لایحه های مختلف وقایعی که در خاورمیانه اتفاق می افتد آمادگی دارد.
موید از دوسال پیش و از زمانی که نمایش «پلنگ بنگالی در باغ وحش بغداد» در نیویورک در جستجوی بازیگر نقش اول نمایش بود ه است با آن آشنا شد اما درگیرهای کاری مختلف باعث شد که او تا اجرای کنونی در لس آنجلس از آزمایش برای به دست آوردن این نقش خودداری کند.
کارگردان نمایش، موسس کافمن می گوید که پیدا کردن بازیگری که بتواند نقش موسی را به خوبی ایفا کند کار مشکلی بوده است: «این نقش به صورت سه بعدی نوشته شده است و دارای لایه های گوناگونی است که اجرای آن به تجربه و مهارت نیاز دارد. آرین توانسته است به بهترین نحو این لایه های سه بعدی را در بازی خود منعکس کند. داشتن چنین بازیگری درواقع آرزوی نهایی هرکارگردان است.»
آرین موید در نمایش «پلنگ بنگالی در باغ وحش بغداد» خواسته است یک شخصیت واقعی خلق کند. شخصیتی واقعی با لهجه خاورمیانه ای. هرچند او فارسی را به خوبی صحبت می کند اما زبان عربی عراقی را نمی شناسد. اما با استفاده از نوار صدای یک مترجم عراقی و تقلید لهجه او توانسته است انگلیسی را با لهجه عربی در اجرای خود از شخصیت موسی پیاده کند.
آرین موید، در حالی که بر روی صحنه تئاتر شخصیتی را زنده می کند که از آرزوی مشخصی برخوردار است خود نیز آرزوهایی برای آینده جهان دارد: «من دلم می خواهد بتوانم در جهانی زندگی کنم که با مردم خاورمیانه ای نیز به عنوان افرادی عادی رفتار شود. من در انتظارروزی هستم که یک برنامه سریال شبانه از داستان یک خانواده عادی ایرانی در تلویزیون های آمریکا نشان داده شود.»