در پی هشدار رییس پلیس مرکز فرماندهی کنترل ترافیک تهران، مبنی بر ممنوعیت نصب هرگونه پوستر انتخاباتی بر روی بدنه خودروها، سردار رویانیان رییس پلیس نیروی انتظامی ایران اعلام کرد که برای نصب پوستر انتخاباتی بر روی خودروها ممنوعیتی وجود ندارد. دلیل اظهار نظرهای متناقضی از این دست ، از سوی نهادهای دولتی چیست؟
عبدالله مومنی در سرمقاله روزنامه اعتماد ملی، با عنوان فرصتهای نابرابر در انتخابات می نویسد، به نظر می رسد مانع تراشی در راه برگزاری مراسمی قانونی در ایام تبلیغات رسمی، نشانگر اهداف شوم کوته نظرانی است که با تکیه بر منافع نامشروع گروهی خود، انتخابات را بدون حضور اکثریت شهروندان ایرانی می پسندند و تمام برنامه ریزی های خود را معطوف به تضعیف نهاد انتخابات و محدود سازی آن در چارچوب های تنگ و تاریک مدیریت بسته و غیردموکراتیک خود ساخته اند. به باور برخی تحلیلگران سیاسی، در آستانه انتخابات مجلس نیز، مجلس هفتم، در اندک زمانی باقیمانده تا انتخابات، طرح ممنوعیت چاپ عکس و پوستر تبلیغات انتخاباتی را تا جناح حاکم بر مجلس هفتم، عرصه را بر نامزدان مستقل و اصلاح طلب تنگ و تنگ تر کند.
حال در روزهای انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم و در سالی که می توانست چنین محدودیتهایی به سبب نامگذاری سال تغییر الگوی مصرف اعمال شود، بروز چنین سردرگمی هایی بی دلیل نیست.
به باور محمد آقاراده روزنامه نگار در تهران، در این دوره از انتخابات، مردم برای نفی شرایطی که نمی پسندند به صحنه آمده اند وی در توصیف فضای انتخابات ریاست جمهوری دهم می گوید:"مهم ترین نکته این است که مردم وارد فضای انتخابات شدند، درباره اش صحبت می کنند و اگر مایل باشند عکس را می زنند و اگر کسی هم جلویشان را گرفت، هزینه اش را می پردازند. یعنی اینگونه نیست که بتوانند ممنوعیت را در سطح وسیع اعمال کنند."
برخی آگاهان سیاسی بر این عقیده اند که دولت نهم، در کارزار انتخاباتی، به صورتی کاملا شتابزده هرگونه بستری را که امکان نظرسنجی و گمانه زنی شفاف را برای مردم و روزنامه نگاران فراهم کند، مخدوش می کند. و فیلتر کردن سایت های اجتماعی نظیر فیس بوک، و جلوگیری از جلوه ی و جولان رنگهایی که نشان از حمایت کاندیدایی مشخص در جامعه شهری دارد، دلیلی بر این مدعاست. به باور برخی جامعه شناسان، در نبود رسانه های مستقل و غیردولتی، و نبود ارگان و سازمانهایی که بتوانند به نظرسنجی بیطرفانه بپردازند و شور انتخاباتی قاطبه مردم را رصد کنند، حضور مردم، با تبلور رنگها به خیابانها کشیده میشود و در نمودار شهری، مردم و رنگها، تابع و متغیر این نمودار انتخاباتی اند. مسعود باستانی روزنامه نگار در تهران، در این باره می گوید: "شما اگر دقت کنید به رغم اینکه در کشور ما در غیاب رسانه های غیردولتی کاندیداهای اصلاح طلب آقایان میرحسین موسوی و کروبی، از رسانه های محدود استفاده می کنند، ولی به وجود آمدن نمادهایی که نشانگر حمایت مردم از انها باشد به شدت، با استقبال مواجه شد. و شعارهای آنان مبنی بر رفع محدودیت از رسانه ها، شکل گیری رسانه های آزاد، و مخالفت شان با گشت های ارشاد، که مهترین معضل جوانان به خصوص در جامعه شهری به خصوص شهرهای بزرگ بود با اقبال و استقبال فراگیری مواجه شد.
لاجرم کاندیداهایی که نمی توانند از رسانه های فراگیر و رسانه های ملی استفاده کنند، مجبورند برای نشان دادن کمپین انتخاباتی و حجم حمایت از خودشان از ابزارهای جدیدی استفاده کنند. واقعا شکل گیری کمپین رنگها از یک سو و همچنین گام بعدی یعنی همراهی همسران کاندیداها در مقاطع مختلف انتخابات از سوی دیگر، یک نوع نشانه ای است مبنی بر توسعه یافتگی فضای انتخابات در ایران، ما می بینیم که رفتارهای سیاسی و نوع تبلیغاتی که در فضای سیاسی انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم دیده می وشد اساسا با ادوار پیش بسیار متفاوت است و آن نشان می دهد که نوع رفتار سیاسی و اساس انتخابات و مکانیسم های تبلیغاتی در ایران، همگام با سایر کشورهای جهان رشد کرده و این مایه امیدواری است، و امیدواریم این به رشد دموکراسی در کشورم منجر شود."
در همین حال ستاد انتخابات کشور، در اطلاعیه ای استفاده از هرگونه پلاکارد و بنر، جز در محل ستاد تبلیغات انتخاباتی و راه اندازی کاروانهای تبلیغاتی را ممنوع و دستور جمع آوری آنها را صادر کرده است. برخی آگاهان سیاسی بر این باورند که قوانین نامشخص انتخاباتی، همواره زمینه ساز تبلیغ دولتی بوده و امکان رقابت تبلیغاتی برابر را از کاندیداهای ریاست جمهوری دهم سلب کرده است.