تازه ترین اثر انگ لی، کارگردان برنده جایزه اسکار فیلم «کوهستان بروکبک» داستان تراژیک دو گاوچران همجنسگرا، در شصت و دومین جشنواره سینمایی کن در جنوب فرانسه به نمایش درآمد و بنا بر پیش بینی دست اندرکاران و منتقدین سینمایی این فیلم کمدی که «وود استاک» نام دارد می تواند برنده احتمالی جایزه نخل طلایی این جشنواره شود. «ووداستاک» ماجراهای خنده آور اتفاقاتی است که منجر به اجرای بزرگ ترین و معروف ترین کنسرت موسیقی راک در دهه ۶۰ میلادی در شهر ییلاقی به همین نام در اطراف نیویورک شد و هزاران تماشاگر را از سراسر آمریکا به این منطقه کشاند.
به اعتقاد انگ لی: «اگر شما به عنوان یک کارگردان در یک فیلم کمدی نتوانید مردم را بخندانید، شکست خورده اید اما در یک فیلم درام همیشه می توانید ادعا کنید که تماشاگر منظور اصلی شما را درک نکرده است.»
شاید به همین دلیل است که انگ لی در ۱۳ سال گذشته ، ۶ تراژدی ساخته است. از جمله فیلم «طوفان یخ» که تنها فیلم دیگری است که تا کنون به عنوان نامزد جایزه بهترین فیلم سال از او در جشنواره سینمایی کن به نمایش گذاشته شده است. از طرفی همه از جمله انگ لی که جوایز بی شماری را تا کنون از آن خود ساخته است، می دانند که فیلم های کمدی عمدتا برنده جوایز سینمایی نمی شوند.
اما امسال، «وود استاک» یکی از نامزدهای دریافت جایزه نخل طلایی برای بهترین فیلم سال است. این فیلم نشان می دهد که چگونه کنسرت راک اند رول وود استاک در سال ۱۹۶۹ میلادی با شرکت چهره های افسانه ای موسیقی آن دوران از جمله جیمی هندریکس، باب دیلان، جانیس چاپلین و گروه گریتفول دث توانست تبدیل به یک نقطه عطف فرهنگی برای نسل جوان آمریکا شود.
فیلم بر اساس خاطرات الیوت تیبر نوشته شده است که به خاطر جلب کردن چند مشتری برای هتل کوچک و از کار افتاده پدر و مادر خود در «ووداستاک »، شهرک دورافتاده ای در کوهپایه های نیویورک به فکر اجرای یک کنسرت راک اند رول می افتد.
انگ لی در جشنواره کن به خبرنگاران می گوید: «من همیشه دلم می خواست که یک فیلم کمدی بسازم. پس از ۱۳ سال کار و ساختن فیلم های جدی احساس می کردم دیگر موقع آن رسیده است که خوشحال باشم، کمی استراحت کنم و از طریق یک فیلم کمدی به نوعی آرامش درون برسم.»
فیلم «وود استاک» می تواند از جهاتی جنبه پیش درآمد فیلم قبلی انگ لی در جشنواره کن به نام «طوفان یخ» را داشته باشد که ماجراهای آن در سال ۱۹۷۳ میلادی اتفاق می افتد و اعضای یک خانواده آمریکایی را درحال تجربه پیامدهای وقایع تابستان عشق و آغاز دوران آزادی های فردی تازه نشان می دهد .
انگ لی می گوید: «شاید بتوان، به کنسرت وود استاک و حالت تخدیری که در فضای آن زمان وجود داشت به طورسمبلیک به صورت آخرین نشانه های دوران بی گناهی و برائت نگاه کرد. زمان کوتاهی پیش از آن که نسل جوان آمریکا با اعتقاد به این مساله که حقیقت از جوهرهای منفردی تشکیل شده، در راه شکستن سنت های قدیمی و رسیدن به مرحله تازه ای از زندگی و آزادی فردی خود به پیش بتازد.»
انگ لی در ادامه این سخنان می گوید: «البته باید به این نیم میلیون جوان آن دوران هم این امتیاز را بدهیم که توانستند در آن زمان به مدت سه روز و سه شب به دور ازهرگونه خشونتی و فقط به خاطر صلح و موسیقی دور هم جمع بشوند.»
انگ لی برای خلق انرژی که لازمه ساختن فیلم «وود استاک» و بازسازی دوران «تابستان عشق» بود قبل از هرچیز یک کمپ آموزش هیپی گری به وجود آورد که در آن بازیگران فیلم با دریافت یک کتاب راهنما به یاد گیری اصطلاحات زبانی متداول در آن دوران بپردازند. اصطلاحاتی از قبیل «روچ» به معنای سیگار ماری جوانا و «فاز» لغتی که جانشین کلمه «پلیس» در میان این جوانان شده بود.
اما بزرگ ترین چالش انگ لی و همکاران او پیدا کردن سیاهی لشگرهای جوانی بود که بتوانند از لحاظ ظاهری، بدون داشتن عضلات قوی و بدن های ورزش شده در ورزشگاه به جوانان لاغر جثه با موهای بلند دوران وود استاک شباهت داشته باشند. هم چنین دختران جوانی که امروزه به مراتب لاغرتر از دختران اواخر دهه ۶۰ آمریکا هستند. دورانی که عریان شدن در مقابل جمع یکی از حرکات متداول میان جوانان محسوب می شد.
جیمز شاموس، نویسنده و تهیه کننده فیلم وود استاک می گوید: «این یکی از مهم ترین تغییرات ظاهری است که در عرض ۴۰ سالی که از زمان وود استاک تا کنون می گذرد برای نسل جوان افتاده است.»
بازیگر نقش اول فیلم ووداستاک، دیمیتری مارتین، کمدین استند آپ آمریکایی است که نقش الیوت تیبر را بازی می کند و می کوشد ضمن نجات پدر و مادر خود از ورشکستگی با مساله همجنس گرایی خود نیز کنار بیاید و در مقابل مادری قدرتمند و پدری بیمارگونه و گوشه گیر موجودیت فردی خود رابه اثبات برساند. با این وجود انگ لی بر این مساله تاکید دارد که برخلاف فیلم «کوهستان بروکبک» این فیلم تازه درباره مساله جنسیت و مشکلات همجنسگرایان نیست.
فیلم وود استاک بر محور داستان زندگی تیبر می چرخد و ضمن بیان ماجراهای آن فیلم های مستندی از وقایع کنسرت وود استاک نیز در فیلم گنجانده شده است.
انگ لی، فیلمساز ۵۴ ساله تایوانی تبار که پیش از این برای فیلم «پلنگ بدخو، اژدهای پنهانی» نیز به نامزدی جایزه اسکار رسیده است می گوید: «من دوست ندارم که به هردلیلی در یک رده بندی وابسته به موضوع بخصوصی قراربگیرم.»
این مساله انگ لی را در نقطه مقابل بسیاری دیگر از فیلمسازانی که امسال در جشنواره سینمایی کن با او در رقابت هستند قرار می دهد. کارگردان هایی چون کونتین تارانتینو یا آلمودوار، اغلب در فیلم های خود موتیف ها و سوژه های مشخصه خود را به نمایش می گذارند در حالی که انگ لی در فیلم های خود، هر گونه ژاندری را تجربه می کند و جنبه ها گوناگون مسایل مطرح درفرهنگ های مختلف را مورد بررسی قرار می دهد.
با وجود تمام حدسیات در مورد ووداستاک، زمان همه چیز را روشن خواهد ساخت و به زودی مشخص می شود که آیا در جشنواره ای که از زمان فیلم «مش» ساخته رابرت آلتمن تا کنون جایزه نخل طلایی به یک فیلم کمدی اهدا نشده است این فیلم می تواند برنده شود یا نه؟
انگ لی می گوید: «من به عنوان یک کارگردان، فقط خوشحال می شوم اگر فیلمم مورد پسند تماشاگران قرار بگیرد. بقیه مسایل برایم اهمیت چندانی ندارد.»
شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۰۲:۳۸