کری کامرون، خبرنگار صدای آمریکا، هنگ کنگ
چین با تمرکز بر انرژی قابل بازیافت درصدد است تا با آلودگی هوا و هزینه های سرسام آور انرژی وارداتی مبارزه نماید.
بنا به گفته دولت چین، این کشور تا سال ۲۰۱۰، صد گیگا وات انرژی بادی خواهد داشت که برای انتقال برق به ۶۰ میلیون منزل مسکونی کفایت می کند. این رقم بیش از سه برابر میزانی است که دولت ۱۸ ماه پیش در نظر گرفته بود.
استیو لیونز، مدیر «سی دبلیو ای – قابل تجدید» یک شرکت انرژی مستقر در هنگ کنگ است. شرکت وی در بخشی از مغولستان با سرمایه ای که به طور عمده توسط سرمایه گذاران چینی فراهم شده است، آسیاب های بادی برپا کرده است.
این شرکت با وجود بحران جهانی اقتصاد، شاهد توجه و علاقه سرمایه گذاران و مقامات شهری بوده است.
دولت چین وعده داده تا برای تولید انرژی به جای نفت و ذغال سنگ، از منابع جایگزین همچون انرژی باد، خورشید و هسته ای استفاده کند.
هدف دولت از این کار، کاهش آلودگی شدید هوا در شهرها و نیز هزینه سنگین واردات نفت است.
شرکت های نوظهور و نیز شرکت های بزرگی همچون جنرال الکتریک، انگیزه چین در مبارزه با آلودگی هوا را یک فرصت تجاری قلمداد می کنند و امیدوارند همراه با اراده چین به منظور دستیابی به منابع انرژی بهینه، در این بازار سرمایه گذاری کنند.
آدریان هو، مدیر شرکت «سی دبلیو ای قابل بازیافت» می گوید :«استفاده چین از انرژی قابل بازیافت که نقش چشمگیری در فراهم آوردن نیازهای انرژِی کشور بازی خواهد کرد، طی سال های آتی افزایش خواهد یافت.»
در حال حاضر فقط ۸ درصد انرژی مورد نیاز چین از منابع قابل بازیافت تامین می شود اما پکن مصمم است تا این رقم را تا سال ۲۰۲۰ به ۱۵ درصد افزایش دهد.
ایالات متحده نیز امیدوار است تا سال ۲۰۱۲، ۱۰ درصد انرژی مورد نیاز خود را از منابع انرژی قابل بازیافت تولید نماید.
ریشه های تصمیم راسخ چین در استفاده از انرژی قابل بازیافت را در قانون سال ۲۰۰۵ این کشور می توان یافت که به شرکت هایی که فعالیت های خود را پیرامون منابع انرژی متمرکز کنند، مشوق هایی همچون اعتبار کربن و نرخ ثابت تعرفه ارایه می شود.
کریس فلاوین، رییس موسسه ناظر جهانی، یک شرکت طرفدار محیط زیست در آمریکا می گوید :«این قانون به همت سرمایه گذاران چین و دولتی که انرژی پاک را در زمره اولویت های خود قرار داده، کارساز بوده است. به تصور من، ساختار دولت چین با پیچیدگی هایی که دولت های دموکراتیک غرب با آنها روبرو هستند و مقاومت شرکت های تجاری که در صدد کسب سود اقتصادی کوتاه مدت اند و معمولاً این قبیل امور را پیچیده می کنند، روبرو نیست و به طور حتم سریع تر می تواند به این هدف دست یابد.»
«انجمن انرژی باد جهان» می گوید از زمانی که این قانون تصویب شده ظرفیت انرژی باد چین هرسال دو برابر و به ۱۲ گیگا وات رسیده است.
باد، تنها انرژی قابل تجدید چین است که از سال ۲۰۰۵ سطح ظرفیت آن ۶۰ درصد افزایش یافته است.
رفع آلودگی هوا در مقایسه با تولید آلودگی، نیازمند زمان بسیار طولانی است.
چین هنوز برای دستیابی به اهداف خود به منظور کنترل گازهی گلخانه ای و آلودگی هوا موفق نبوده است.
هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه ایالات متحده گفته است کشورهای در حال توسعه ای همچون چین و هند به عنوان بخشی از پیمان بین المللی خود به منظور مبارزه با تغییرات جوی و برای کاهش گازهای گلخانه ای متعهد شده اند.
گازهای گلخانه ای ناشی از سوخت های فسیلی، همچون ذغال سنگ و نفت عامل مهمی در گرمایش جهانی زمین هستند.
فلاوین می گوید :«چین مصمم است تا تولید گازهای گلخانه ایی کشور را کاهش دهد اما به نظر می رسد گزینه های چندانی پیش روی خود ندارد. چین به جز ذغال سنگ سوخت فسیلی چندانی ندارد و ذغال سنگ نیز سوخت مناسبی برای گردش چرخه اقتصاد نیست.»
همزمان با تلاش های چین برای ظرفیت سازی انرژی قابل بازیافت کشور، مقامات پر جمعیت ترین کشور جهان اعلام کرده اند انرژی پاک یک کالای لوکس نیست بلکه یک ضرورت برای ادامه بقا ست.
انرژی قابل تجدید در بلند مدت به کاهش آلودگی هوا در چین کمک می کند.
در عین حال تلاش چین برای دستیابی به انرژی پاک، نقش این کشور را در عرصه جهانی ارتقا خواهد داد زیرا با وجود فقدان منابع طبیعی، انرژی قابل بازیافت، تنها راهکار پیش روی چین برای دستیابی به خودکفایی در رمینه انرژی خواهد بود.
سه شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۱۸:۱۹