اگر پیکر یک جامه را بچشم یک موجود نگاه کنیم با همه خواص یک موجود زنده که با غریزه تنازع بقا شروع میکند و با منطق هر لحظه تصمیم میگیرد، قاعدتا باید فرق جوامع مختلف با یکدیگر در «خواص ژنتیکی مجتمع» این جامعه و آن جامعه باشد. و باز در این قصیه خیالی اگر باین سرزمین، آمریکا، نگاه کنیم، در آن «ژنی» خواهیم یافت که در طول حیات و تاریخ این کشور خاصیت پیش رونده ای باین جامعه بخشیده است، که آنرا از هر جامعه دیگری متفاوت میکند. این «ژن» بگمان من «ژن تغییر» است، که از سرزمین آمریکا سرزمینی ساخته که تنها اصل «تغییر ناپذیر» در آن «تغییر پذیری» است.
این تغییر پذیری دایمی در همه نهادها، بطور طبیعی شامل هر روش و قاعده و هر مقام و منزلتی میشود و بیهوده است تکرار آن که مثلا در آمریکا هیچ شغل و مقام و منزلتی ابدی نیست، از رییس جمهوری گرفته تا هر مقام دیگر.
اما اینک در نامه ای که از مدرسه حقوق دانشگاه ومعتبر Duke منشا گرفته و بامضای سی و سه تن از شخصیت های حقوقی و سیاسی رسیده، بنیادی زیر سئوال رفته که وضعیت مقامات آن طی این همه سالهای مدید بی تغییر مانده و مقامشان ابدیست.
آنچه در این نامه مهم مورد پرسش قرار گرفته آنست که چرا قضات دیوان عالی کشور، یعنی ۹ نفری که بر بالاترین مقام قوه قضاییه آمریکا تکیه زده اند، باید مقامشان همیشگی و ابدی باشد؟
یعنی کافیست رییس جمهوری، یک قاضی را برای یکی از پست های ۹گانه (که معمولا با مرگ یا از کار افتادن یک قاضی دیوان عالی میسر میشود) معرفی کند و مجلس سنا هم آنرا تصویب کند. این قاضی مادام العمر یکی از ۹ نفری خواهد بود که حرف آخر را در مورد هر مساله لاینحل حقوقی خواهد زد.
در این نامه که برای جوزف بایدن معاون ریاست جمهوری،Eric Holder دادستان کل کشور و اعضای کمیته های حقوقی کنگره آمریکا فرستاده شده، بر این نکته تاکید شده که ماندگار شدن همیشگی قضات دیوان عالی، تصمیمات دیوان عالی کشور را به مرحله ای از زوال میکشاند که این تصمیمات نتواند منعکس کننده ارزش های معنوی و سیاسی روز شهروندان باشد.
پروفسور Eric Posner از دانشگاه شیکاگو توجه میدهد که مادام العمر بودن دوران خدمت قضات دیوان عالی، از معدود موارد قانون اساسی آمریکاست که از سوی جوامع دیگر کپیه نشده، چرا که آنرا «غیر دموکراتیک» تشخیص داده اند و اینکه «مردم» که باید صاحب اصلی قدرت و تصمیم گیری باشند نباید ناچار به سر کردن با یک مقام منصوبی مادام العمر باشند.
البته این بحثی نیست که تازه در این مملکت مطرح شده باشد، و صد البته کسی هم گمان نمیبرد در آینده نزدیک تغییری اساسی در بالاترین منصب های قوه قضاییه این مملکت صورت گیرد، اما تغییر در آمریکا، دیر و زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد. و ژن غالب بر همه ژن های مجتمع جامعه آمریکا، «ژن تغییر» این اصل بی تغییر را نیز تغییر خواهد داد.
**در نگارش این مطلب، اطلاعات مندرج در مقاله Legal experts propose limiting justices’ powers, term نوشته رابرت بارنر در روزنامه واشنگتن پست دوشنبه ۲۳ فوریه مورد استفاده قرار گرفته بود که نادیده سپاسگزارم.