اما پی آمدهای جنگ ایران و عراق تنها کشته شدن صدها هزار سرباز یا معلول شدن صدها هزار جوان دیگر نبود، جوانانی که تا پایان عمر از لذت زندگی یک زندگی با سلامت محروم شدند، بلکه رهبران نظام جمهوری اسلامی ایران کودکان را نیز راهی میدان های جنگ کردند.
در دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق، مردم از نظر اقتصادی با مشکلات بیشماری روبرو شدند، مشکلاتی که کیفیت و معنویت زندگی را نیز مورد تهدید قرار داد.
تحریم کامل اقتصادی ایرا ن توسط آمریکا در رابطه با ماجرای گروگانگیری دیپلومات های آمریکائی، بیش و کم بر روابط اقتصادی برخی از کشورهای غربی با ایران نیز اثر گزارد هر چند که روابط اقتصادی و تجاری ایران با جهان غرب – به استثنای آمریکا – تقریباً تا قبل از مطرح شدن مسئله جاه طلبی های اتمی جمهوری اسلامی ایران مانند قبل از انقلاب همچنان ادامه داشت.
دوران جنگ ایران و عراق همزمان با اکثر سال های دوره هشت ساله ریاست جمهوری آیت اله علی خامنه ای بود. وی بطور مرتب با آمریکا و بطور کلی با دنیای غرب مخالفت میکرد. مخالفتی که دستمایه سخنرانی هایش بود، طرفنظر از آن که این سخنرانی در باره مسائل خارجی یا در باره مسائل کشاورزی داخلی یا حتی آموزشی بود.
آقای خامنه ای در دوران ریاست جمهوری اش بارها گفت که اختلاف و رویاروئی جمهوری اسلامی ایران و آمریکا مسئله ای است طبیعی و غیر قابل اجتناب.
فرستادن کودکان ایرانی به جبهه های جنگ ایران و عراق
در همین دوره هشت ساله بود که رهبران جمهوری اسلامی ایران کودکان ۱۴ تا ۱۵ ساله را به رفتن به میدان های جنگ تشویق میکردند، داوطلبان را نام نویسی میکردند و آموزش های لازم را در چهارچوب شهادت به آنان میدادند.
در بسیاری از موارد، این کودکان هرگز به خانه های خود باز نگشتند چرا که یا در میدان های جنگ کشته شدند و یا انفجار مین ها اثری از پیکره های کودکانه شان باقی نماند.
... و اما چرا که یک انسان ۱۴ یا ۱۵ ساله را باید کودک شمرد؟
"سازمان جهانی کار" در ۵۸ اُمین نشست خود در ماه ژوئن سال ۱۹۷۶ میلادی، کنوانسیون شماره ۱۳۸ را در باره حد اقل سن کارتصویب کرد. هر چند که این کنوانسیون تنها به آن اشاره میکند که قانوناً نمیتوان افراد را در سنی کمتر از هیجده سال در بازار کار استخدام کرد، اما بهر حال باید به این مسئله توجه داشت که شرکت در میدان های جنگ و راه رفتن روی مین ها ساده تر از کار کردن در یک فروشگاه یا مثلاً در یک مغازه کفش فروشی نیست!
در ماده سوم این کنوانسیون آمده است که حداقل سن کار که در طبیعت خود میتواند سلامت، امنیت یا معنویت نسل جوان را مورد تهدید قرار دهد، نباید کمتر از ۱۸ سال باشد.
علاوه بر آن، قوانین بین المللی بشر دوستانه تاًکید بر محترم شمردن حقوق کودکان در دوران جنگ دارد. حقوقی که در ایران پس از انقلاب محترم شمرده نشد، چرا که کودکان را به میدان جنگ فرستادند.
علاوه بر آن، مشکل دیگری که در جامعه جنگ زده ایران پدیدار شد، کم شدن گروه مردان در جامعه بود. در نتیجه، زنها مجبور شدند که بیشتر در تأمین اقتصاد خانواده کمک کنند.
انتقال فرماندهی نظامی ایران از کارشناسان حرفه ای نظامی به روحانیت
در سال های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۴ میلادی ( بین سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ خورشیدی) رهبری ارشد نظامی ایران به روحانیت انتقال پیدا کرد و در نتیجه پس از آن، تمام تصمیم گیری های نظامی در چهار چوب فدرت روحانی انجام گرفت و نقش نظامی پاسداران آشکارتر شد. نقشی که میبینیم بعد ها یکی از پایه های اصلی نگرانی های جامعه بین المللی در احتمال نظامی بودن برنامه اتمی ایران است.
تقریباً در همین سال انتقال قدرت رهبری نظامی به روحانیت است که کودکان به شرکت در جنگ تشویق میشوند.
جنگ ایران و عراق همانطور که در پیش نیز گفته شد، با بجای گزاردن صدها هزار کشته و بدون آن که برای طرفین سودی در بر داشته باشد؛ به پایان رسید.
یکشنبه ۱۱ شهریور ۱۴۰۳ ایران ۰۵:۵۲