فائزه المصری، خبرنگار صدای آمریکا
در طول هشت سال گذشته، واسوو، عکاس آمریکایی ساکن ویسکانسین اغلب اوقات خود را در هندوستان گذرانده است تا بتواند تصاویری از اماکن روستایی، آداب و سنن و هنرهای دستی مردم روستانشین این کشور پهناور را ثبت کند.
نتیجه این کوشش چند ساله، چند مجموعه مختلف آثار عکاسی است که به صورت نمایشگاه عکس در آمریکا و در هندوستان به نمایش گذاشته شده است.
یکی از تازه ترین نمایشگاه های عکاسی واسوو، مجموعه ای است از عکس هایی که با دست رنگ شده به نام « استودیویی در راجستان
».این نمایشگاه که تا اواسط ماه فوریه در گالری پالت در دهلی نو ادامه خواهد یافت، مجموعه ای است از آثار عکاسی منحصر به فردی از واسوو که در طول سه سال گذشته گرفته شده است و پس از چاپ در استودیوی او در اودایپور هندوستان به کمک نقاشان محلی با دست رنگ آمیزی شده است.
واسوو می گوید: « درحال حاضر من از همکاری چندین نقاش هنرمند محلی برخوردارم. آن ها مناظری طبیعی از محل را روی بوم پارچه ای، آلومینیومی یا شیشه ای نقاشی می کنند. ما مدلی انتخاب می کنیم که مثلا می تواند یک برزگر در یک مزرعه کوچک باشد. او به استودیو می آید و نقش خود – یک دهقان را بازی می کند. او در مقابل منظره می ایستد و ما از او عکس می گیریم.»واسوو در مورد رنگ آمیزی این عکس ها می گوید:« راجی سونی که نقاش اهل راجستان است سه نسل از خانواده او به رنگ کردن عکس های سیاه و سفید اشتغال داشته اند . البته این هنر سال هاست که در این منطقه فراموش شده است اما راجی با دیدن عکس هایی که من در استودیو تهیه کرده ام به شدت سر ذوق آمد و به من گفت: چاچا
– بگذار من این عکس ها را با دست رنگ کنم. لازم به یادآوری است که چاچا نامی است که مردم هند بر روی من گذاشته اند و معنی آن عمو است.»واسوو می گوید او از پیشنهاد رنگ کردن عکس های سیاه و سفید با دست توسط نقاش های محلی استقبال کرد و بعد تصمیم گرفت یک هنر محلی دیگر را نیز تجربه کند؛ هنر نقاشی مینیاتور با آب رنگ.
واسوو این کار را با کشیدن نقاشی های کوچک آغاز کرد: « باید اعتراف کنم که من نقاش خوبی نیستم و به همین جهت هم این نقاشی ها خیلی ابتدایی به نظر می رسند. بسیاری از آن ها از زندگی خودم در هندوستان الهام گرفته شده است. واسوو این طرح های اولیه را به هنرمند دیگری به نام راکش وی جیو داد. او یک هفته بعد بر می گردد و طرح تازه ای از آن نقاشی اولیه را به من نشان می دهد. بعد از انجام چند تغییر کوچک، راکش می رود و چند روز بعد با یک نقاشی مینیاتور کامل از کار اولی باز می گردد. نتیجه کار او واقعا زیبا و تماشایی است
.»این بخش از آثار مشترک واسوو و هنرمندان هندی یکی از محبوب ترین و پرتماشاگرترین بخش های نمایشگاه اخیر در دهلی نو محسوب می شود. او در این مورد می گوید: « نقاشی مینیاتور در هند دارای تاریخی طولانی و شیوه کاری سنتی دارد که هرگز اجازه ایجاد تغییر و تحولی در آن داده نمی شود. یعنی این نقاشی های مینیاتور هنوز هم به شیوه نقاشی هایی است که چند صد سال پیش کشیده می شوند. یک استادی به شاگردی یاد می دهد که چگونه این شیوه بسیار قدیمی نقاشی را دنبال کند و چگونه به آن تداوم ببخشد. برای همین هم من فکر می کنم مردم با نقاشی های مینیاتور مدرن من ارتباط برقرار می کنند و هر چند شیوه کار یکی است اما در مینیاتورهای من مسائلی مطرح شده است که در مینیاتورهای قدیمی معمولا مطرح نمی شود
.»واسوو معتقد است دلیل استقبال از این نقاشی های مینیاتور به ویژه از سوی مردم هند این است که بسیاری از هنرمندان نوگرا می توانند از موفقیت این نوع نقاشی مینیاتور به عنوان پایگاهیی برای آغاز حرکت های تازه درایجاد تغییراتی در روش های سنتی کشیدن نقاشی مینیاتور استفاده کنند.
عکاس آمریکایی می گوید کار کردن با هنرمندان محلی هندی یکی از بهترین تجربیات طول زندگی هنری او بوده است: « نه این که بخواهم خودم را با اندی وارهال که یکی از مهم ترین هنرمندان قرن بیستم آمریکا بوده است مقایسه کنم اما به صورتی کارگاه من در هندوستان تبدیل به کارگاه اندی وارهال در نیویورک دراوج دوران فعالیت های هنری او شده است و هر روز کار تازه و کاملا نوظهوری از این کارخانه به خارج صادر می شد. من هر روز مشغول ارسال یک پروژه تازه به خارج از این کارگاه هستم
.»در نمایشگاه « کارگاهی در راجستان»، بیش از 100 نقاشی آب رنگ و مینیاتور در معرض نمایش قرار دارد. واسوو می گوید: « این نمایشگاه با تمام کارهای دیگری که تا کنون انجام داده ام تفاوت دارد. در این جا من فرصتی پیدا کرده ام تا بتوانم ازمردم روستانشین هندوستان قدردانی کنم و هنرهای کم نظیر دستی آن ها را در سطح جهانی مورد تحسین قرار دهم
.»