تد لاندیپیر، خبرنگار صدای آمریکا، واشنگتن
زمان نگاهی متفاوت به زندگی در ایالات متحده فرا رسیده است.
سالانه بیش از چهل هزار شهروند آمریکا در سوانح رانندگی در بزرگراه های سراسر این کشور جان خود را از دست می دهند.
دوستان و اقوام عزادار غالبا" نسبت به ضرورت نصب نشانه های ساده ای برای یابدبود درگذشتگان خود در جاده ها حس عمیقی دارند.
این علائم کنار جاده ای معمولا" صلیب، گل های طبیعی و مصنوعی، عکس و یا یادگاری از قربانیان و چند کلمه در یادبود آن هاست.
گاه این نشانه ها سال ها برای بازماندگانی که اندوهشان کم رنگ نمی شود در محل باقی می ماند، تازه و پاکیزه نگاه داشته و یا تعمیر می شوند.
با وجود این که رانندگان در حال تردد گوشه چشمی سریع به این نشانه ها می کنند، اما این یادبود های ساده، یادآور پیام دردناکی است برای احتیاط در رانندگی و این واقعیت که بی احتیاطی و ناآگاهی عامل مرگ و میرهای جاده ای ست.
اما بسیاری از علائم کنار بزرگراه ها که از سوی خانواده های بازماندگان ساخته شده، از سوی مقامات محلی ممنوع شده و یا پس از نصب برداشته می شوند.
برخی از ایالت ها قانونی تصویب کرده اند که بر اساس فرضیه آن، حتی این نشانه ها خود خطراتی در بزرگراه ها پدید می آورند که جان رانندگان را در معرض خطر قرار می دهند.
گاه برخی از این علائم پس از گذشت زمان کهنه و فرسوده می شوند و گاه بازماندگان با افزودن تزئیناتی آن ها را به بناهای کنار جاده ای بدل می کنند.
روزنامه واشنگتن پست اخیرا" روایت یک زن اهل مریلند را منتشر کرده که در سال ۲۰۰۳، همسرش را در یک تصادف موتورسیکلت از دست داده است.
این زن می گوید آخرین نقطه ای که همسرش روی کره زمین در قید حیات بوده محل مقدسی است. بنابراین یک محل یادبود برای او ساخته است.
اما امسال پس از گذشت پنج سال، مقامات ایالت مریلند اعلام کرده اند این بنای یادبود باید برای رعایت انصاف در حق افراد دیگری که اجازه نصب چنین نشانه هایی را ندارند از منطقه برداشته شود.
این زن که از چنین تصمیمی بسیار غمگین و دل شکسته شده به واشنگتن پست گفته است هر فردی که بر زندگی دیگران تاثیر گذار بوده نباید فراموش شود.
مقامات اجازه داده اند تا این بنای یادبود در سالروز درگذشت همسر این زن بر جای خود باقی بماند.
پس از مراسم، وی قطعه های آن را جمع کرده و به خانه برده است.
یکشنبه ۱۱ شهریور ۱۴۰۳ ایران ۰۵:۴۰