هارولد پینتر، یکی از تاثیر گذار ترین نمایشنامه نویسان بریتانیایی نسل خود و صدای اعتراض های سیاسی پس از مدت ها مبارزه با سرطان روز چهارشنبه درگذشت. او هنگام مرگ ۷۸ سال داشت.
هارولد پینتر که در طول سال ها نمایش های او در سراسر جهان وبه زبان های زنده دنیا اجرا شده است در سال ۲۰۰۵ به خاطر برنده شدن جایزه ادبی نوبل یک بار دیگر در سطح جهان مطرح شد.
آکادمی نوبل در آن زمان خبربرنده شدن هارولد پینتر را این گونه اعلام کرد:
«
هارولد پینتر، تئاتر را یک بار دیگر به جایگاه اصلی آن برگرداند، یک محل بسته و دیالوگ هایی غیرقابل پیش بینی، محلی که شخصیت ها در برابر یکدیگر و حقایق قرار می گیرند و تظاهر و وانمودسازی فرومی پاشند. نمایشنامه هایی که با حداقل موضوع و داستان اصلی، رویارویی درونی شخصیت ها و محاورات آن ها را به بهترین نحو ودر بالاترین سطح دراماتیک به نمایش می گذارد.»صحنه جایزه ادبی نوبل یک بار دیگر به هارولد پینتر فرصتی داد تا نظریات سیاسی ضد آمریکایی و مخالفت های خود با پرزیدنت جورج دبلیو بوش و نخست وزیر انگلستان، تونی بلر را ابراز کند.
هارولدپینتر درسخنرانی قبول جایزه ادبی نوبل خود در استکهلم گفت: « حمله و تهاجم به عراق حکم یک سرقت مسلحانه را داشت که نهایت قدرت نمایی و ایجاد وحشت را نشان می داد.عملی که تمام قوانین بین المللی از طریق آن زیرپا گذاشته شد. اما مگر چند صد هزار نفر باید کشته شوند تا ما بتوانیم این اشخاص را مسئول کشتار دستجمعی و جنایت در سطح جهانی بخوانیم؟
»پینتر به خبرنگاران گفته بود از اینکه به مارگرت تاچر و تونی بلر رای داده است برای ابد متاسف است.
پینتر در مجموع ۳۲ نمایشنامه و در سال ۱۹۹۰ یک نوول به نام « کوتوله » را نوشته است. او بیش از 22 فیلمنامه نوشته است که از معروف ترین آن ها «زن افسر فرانسوی» با شرکت مریل استریپ است.
هارولد پینتر بیش از هر چیز به خاطر نمایش هایی که بین سال های ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۵ نوشته و در آن از سبعیت، بی رحمی و ابتذال نوع بشر سخن گفته است و عواطف و احساسات پنهانی و ناگفته انسان ها را مطرح کرده است مورد توجه قرار گرفت.
شخصیت های نمایش های هارولد پینتر، در یک اطاق دربسته از درد ها، خشم ها و هراس های بی شمار درونی رنج می برند و با مشکلات جنسی انباشته از احساس گناه زندگی می کنند . آن ها با نمایش ظاهری نمونه و پاکیزه در یک جنگ دائمی برای بقای خود به سر می برند.
حرف های شخصیت های نمایش های پینتر، با اعمال آن ها مغایرت دارد و در نهایت با برافکندن لایه های پیچیده خود، این شخصیت ها در مقابل تماشاگر به نوعی برهنگی ذهنی می رسند و درنتیجه دیوارها فرو می ریزند و زبان قاصرمی ماند.
هارولد پینتر که آثار او، از جمله نمایش هایی چون « جشن تولد» و « بازگشت به خانه » هنر نمایشنامه نویسی بریتانیا را برای همیشه عوض کرد و زبان او چون هوایی تازه بر ادبیات کهنه و سنتی انگلستان وزیده است الگوی برخی از برجسته ترین نمایشنامه نویسان آمریکایی از جمله دیوید ممت و سام شپارد به شمار می رود که در آثار خود از سبک نوشتاری پینتر پیروی می کنند
.آخرین اثر هارولد پینتر یک نمایش رادیویی به نام « صداها» بود که در سال ۲۰۰۵ به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد زندگی او از رادیو بی بی سی پخش شد
.