اسکات استیرنز، خبرنگار صدای آمریکا، واشنگتن
بیش از ۳۶ میلیون آمریکایی دچار فقر غذایی هستند. بنا به گزارش سازمان کشاورزی ایالات متحده این رقم نسبت به سال ۲۰۰۰ ، با افزایش ۴۰ درصدی، رشد چشمگیری داشته است. بیشتر این افراد، بی خانمان های آمریکایی هستند.
در سال گذشته، سازمان های خیریه ای که به مراقبت از مردان و زنان بی خانمان مشغولند، شاهد افزایش تعداد مردم محتاج کمک در بحران اقتصادی بودند.
اما در حالی که بیشتر ساکنان پایتخت خوابیده اند، یک آشپز زبر دست برای جمعیتی بالغ بر ۲۰۰ تن صبحانه آماده می کند.
آشپزخانه استیو برات برای افراد ثروتمند و داری قدرت و نفوذ غذا نمی پزد. استیو هفت سال پیش با رستوران های شهر خداحافظی کرد تا بتواند با اخذ فوق لیسانس در مدیریت سازمان های غیر انتفاعی، کار متفاوتی را دنبال کند. مشتریان او اکنون کسانی هستند که جایی برای زندگی ندارند.
کلیسای پروتستان باختری، اکنون به آشپزخانه غیرانتفاعی مریم تبدیل شده که بیش از ۲۵ سال است برای بی خانمان های واشنگتن صبحانه درست می کند.
برات هم اکنون بالغ بر ۱۰۰ همکار حرفه ای دارد. افرادی که هر سال برای انجام امور خیریه داوطلب می شوند.
استیو برات در آشپزخانه مریم چنین می گوید: « ما راس ساعت هفت درهای آشپزخانه را به روی نیازمندان باز می کنیم و این چیزی است که همه فعالیت همکاران ما روی آن متمرکز شده است. یک سری مشغول شکستن تخم مرغ برای نیمرو درست کردن هستند. ما این جا بیسکویت هم درست می کنیم. بیسکویت کرمدار. یک داوطلب کنار ماهیتابه گوشت خوک سرخ می کند. در یک گوشه سیب زمینی سرخ می شود و در گوشه ای دیگر گروهی سالاد میوه درست می کنند. هدف ما این است که قبل از ساعت هفت همه این غذاها آماده سرو باشند.»
این برای داوطلبانی که تقریبا" هر سال ۱۵ هزار ساعت از وقت خود را صرف خدمت می کنند، کار ساده ای نیست.
در عین حال به عقیده برات همین دلیل بازگشت آن هاست. او یک لیست انتظار از داوطلبان دارد که منتظر خدمت هستند.
استیو برات در آشپزخانه مریم چنین می گوید: « من می خواستم روش کار کردن در چنین آشپزخانه هایی را تغییر دهم. به این معنی که آدرنالین بیشتری در رگ های کارکنان تولید شود. یک نوع حس مبارزه طلبی. من در بهترین و سطح بالاترین رستوران ها تعلیم دیده ام. در این رستوران ها همیشه سطح آدرنالین کارمندان بالاست. همیشه احساس رقابت و مبارزه طلبی وجود دارد. در چنین رستوران هایی افراد احساس خوبی نسبت به کاری که انجام می دهند دارند. من تلاش می کنم چنین فضایی را در یک آشپزخانه غیرانتفاعی به وجود بیاورم. وقتی صبحانه تمام می شود هر کس یک اظهارنظری دارد. »
استیو برات ادامه می دهد :« دیدن هر روز آنها که پس از صرف صبحانه بالا می آیند و به من می گویند واقعا" غذای خوشمزه ای بود خیلی لذت بخش است، به من احساس خیلی خوبی می دهد. هر از گاهی بعضی می گویند واقعا غذای خوبی بود، ولی بیسکویت ها چندان تعریفی نداشتند. من این انتقادها را هم دوست دارم. در واقع من از صاحب نظر بودن آن ها خوشم می آید. این مرا یاد نظر مشتری های رستوران ها می اندازد.»
مردان و زنان بی خانمان در این جا از مشاوره رایگان برای یافتن محلی برای زندگی بهره مند می شوند. ولی کارکنان آشپزخانه مریم می گویند بی خانمان ها بیشتر برای صبحانه گرم استیو صف می کشند.
جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۱۱:۲۵