خانه فرهنگ ایران در فعالیتهای سالیانه اش که هربار آثار نقاشان را با ملیتهای مختلف به نمایش می گذارد اینبار نمایشگاه را به آثار کاوه شیروانی نقاش ایرانی اختصاص داده است . کاوه شیروانی سی سالی است که ساکن پاریس است و با آنکه در این مدت به ایران سفر نکرده ، پیوند وفکرو کارهایش را با ایران حفظ کرده است . کارهای او اگر فراتر از مرز ها ، رنگ و چهره نشان میدهد اما در پس رنگ ها ، کنجکاوی درون ،هربیننده ای رابه تفکر وامیدارد . تابلو های کاوه شیروانی اغلب طول و عرضی برابر بیننده و یا بیشتر داردوبرای همین احساس گفتگوی دوبدو بین تماشاگر و تابلو رابطه ای ساده و سریع را فراهم میکند . ازکاوه شیروانی خواستیم ابتدا ازآغاز کار و هنرنقاشی اش برایمان بگوید.
کاوه شیروانی : نقاشی را از کودکی در خانه خودمان آعاز کردم ، شروع کار با بازی های کودکانه همراه بود ، ماسک صورت میساختم و رویش را نقاشی میکردم ، نقاشی همیشه برایم هنری بود در متن زندگی یعنی در کنار فعالیتهایم قرار داشت . وقتی به دانشگاه هم که رفتم برای تحصیلات در رشته ساختمان سازی بود ، تحصیلات آکادمیک نقاشی هرگز نداشتم ، هنوز هم باور دارم دانشگاه از هر دانشجوئی مثلا در رشته نقاشی ، الزاما یک هنرمند نقاش نمی سازد . به نظر من دانشگاه محلی است که از نظر تکنیک و فن کار ، آگاهی دانشجو را میتواند تعییر بدهد اما در او استعدادی خلق نمی کند ، پس تلاش هر هنرمند میتواند این باشد که هنر خود را به هر وسیله که شده از خود خارج کند و من در این سالها در هزاروپانصد تابلوئی که نقاشی کرده ام در پی همین بوده ام
- بازدید کنندگان آثار شما چه انتظاری را از تابلو های شما باید داشته باشند ؟
کاوه شیروانی : میخواهم وسیله ای برای دیدن و نگاه کردن شما باشم ، تا ورای دیدن را در تابلو هایم ببینید ، به نظر من یک تابلوباید گویا باشد و در عین حال جوانب را برای بیننده فراهم کند تا تماشاگر با تصورات خودش ، مسیر فکری اش را دنبال کند . دیدن اغلب سهل و سریع نیست باید با تابلو زندگی کرد من از طریق تابلو کلید هائی را به بیننده میدهم
-این کلید ها برای آغاز مسیر است یا برای حضور در مقصد؟
کاوه شیروانی : صادقانه بگویم نه مسیر است ونه مقصد و بیشتر فضاست ، یک گشت وگذار است ، جائی است که قبلا نبوده اید و ندیده اید ، من دست شما را میگیرم و با هم به دیدن تابلو میرویم ، من در این مسیر ساکت ام وتنها تخیل و تصورتان راهنمای سفر شما میشود ، نقاشی من از طریق رنگ و خط به شما نزدیک میشود ، من فضا را مهار نمیکنم و برای آن مرزی قائل نمیشوم ، محدویت در کار را دوست ندارم
- آیا در ایران هم نمایشگاهی داشته اید؟
کاوه شیروانی : متاسفانه تا کنون فرصت آشنائی با صاحبان گالری ها در ایران را نداشته ام اما خوشبختانه تماس هائی با موزه معاصر ایران برقرار کرده ام و قرار شده احتمالا نمایشگاهی در آنجا دایر شود البته من همانطور که مشاهده میکنید بیکار ننشسته ام ، مجسمه مردی با گوی را که ساخته ام در پارک ایسی له مولینوو قرار داده اند ، دادگاه سرژی پونتوآز هم یکی از تابلوهای من را در بنای دادگستری این شهر نصب کرده است، در شهرک مونتروی دو مجسمه فضائی متلق به من است . اصولا کار در شهر و قرار دادن آثارم را در شهرها و معابر عمومی دوست دارم ، حرکت چه در تابلو و چه در سطح شهر را می پسندم ، من در پس این حرکت انرژی را باور دارم
- شما در این سی سال تغییری را در هنر نقاشی چه در ایران و چه در بیرون مشاهده کرده اید؟
کاوه شیروانی : نقاشی رئال در ایران را نمی پسندم و متاسفانه از نقاشی مدرن هم به اندازه کافی وبرای قضاوت آگاهی ندارم ولی در مورد کارهای رئال شنیده ام هنورز در همان وضع سابق مانده و کپی سازی رواج زیادی پیدا کرده ، شنیده ام عده ای که متاسفانه تعدادشان هم کم نیست تابلو هائی را از خارج وارد و سپس نام خود را پای تابلو میگذارند . من معتقدم دستی که ترسیم نمیکند و خط نمی نویسد و نقاشی نمیکند
به هنر نقاشی در ایران لطمه میزند و مانع تحول آن میشود
- اگر خارج و دور از رنگ و نقاشی قرار بود پیامی برای نقاشان جوان داشته باشید؟
کاوه شیروانی : هیچ سبکی را در نقاشی تقلید نکنید ، ایران سبک های زیادی دارد و هر نقاش با آمیخته ای از خواست تحول و با گذر زمان میتواند قدم به فراتر ها بگذارد . احساس میکنم برخی به دلیل نگرانی از قضاوت دیگران ، نگران ارائه درون خود در تابلوهایشان هستند وشاید حرکت در کار ، چاره هنرمند باشد