پنه لوپه پولو، خبرنگار صدای آمریکا
در حالی که چند روز بیشتر به انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده باقی نمانده است، آلیور استون تازه ترین فیلم خود درباره جورج دبیلیو بوش، رییس جمهوری آمریکا، را به نمایش می گذارد. این فیلم که نام آن «دبلیو» است، داستان زندگی آقای بوش است که از دوران دانشگاه تا زمان تهاجم به عراق را در برمی گیرد.
آلیور استون، در فیلم دبلیو، جورج بوش را به شکل شخصیتی که گرفتار تضادهای درونی است تصویر کرده. دراین فیلم هم چون دیگر فیلم های جنجال برانگیز آلیور استون، از جمله «جی اف کی» و «نیکسون»، این کارگردان در ساختار داستانی فیلم از قوه تخیل خود بهره گرفته است و تنها براساس واقعیات عمل نکرده است.
فیلم با صحنه ای از چند ساعت پیش از حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ آغاز می شود. آلیور استون در پرورش شخصیت بوش در فیلم دبیلیو، او را فردی ایده آلیست نشان می دهد که توسط کارمندانی که هریک مقاصد شخصی خود را در سر می پرورانند گمراه شده است.
پرزیدنت بوش، در این فیلم همچنین به صورت فردی که بر اساس غرایز واحساسات تصمیم می گیرد تصویر شده است. مردی که علاقه خاصی به ورزش دارد و احتمالا می توانسته یک مربی بیس بال خوب شود. اما براساس داستان فیلم ، محیط و شرایط زندگی، روابط او با اطرافیان به ویژه با پدر، او را به جهت تازه ای سوق می دهد.
آلیور استون می گوید: «قلب داستان این فیلم ، رابطه بین این پدر و پسر است.»
در بخشی از فیلم، جورج بوش پدر به جورج دبلیو می گوید: «تو به درد چه کاری می خوری؟ خوشگذرانی، زنبارگی، رانندگی درحال مستی؟ انگار فکر می کنی از خاندان کندی آمده ای؟ یادت باشد که تو یک بوش هستی پس مواظب رفتارت باش.»
در فیلم «دبلیو»، بوش به شدت به دنبال راضی ساختن پدری است که از خردمندی و هوش ممتازی برخوردار است و به پسر خود با نارضایتی، عدم قبول و خوارشماری نگاه می کند.
جورج دبلیو زیر فشار چنین پدری است که بالاخره و با دشواری راه خود را پیدا می کند. ناگهان به خود می آید و تصمیم می گیرد که به سیاست روی آورد. یکی به دلیل آنکه فکر می کند چنین ماموریتی از سوی خداوند به او داده شده و از طرفی به خاطر آنکه می خواهد لیاقت خود را به خانواده خود ثابت کند.
در اینجا، آلیور استون به تماشاگر خود نشان می دهد که «کارل روو» نخستین فردی است که پی به مهارت های جورج دبلیو در برخورد با مردم می برد.
در صحنه ای از فیلم جورج بوش به کارل روو می گوید:« من صاحب یک تیم بیس بال حرفه ای هستم. من با مردم واقعی در تکزاس در تماس ام. هر روز با آن ها در استادیوم از نزدیک برخورد دارم. با هواداران تیم صحبت می کنم و حرف ساندویچ فروش دوره گرد استادیوم را هم می فهمم. حرف همه آن ها را می فهمم. چون من در حقیقت در درون، آدمی مثل خود آن ها هستم. آدمی که آن ها می توانند به او اطمینان کنند.» و در اینجا صدای «عالی بود...عالی بود» کارل روو که به این سخنان گوش می دهد بلند می شود.
بعدها در فیلم می بینیم که این شخصیت مردمی تبدیل به یک رییس جمهور از خود راضی و جسور و خودنما می شود. در داستان فیلم، جورج دبلیو بوش، تمام مشاورینی را که بر خلاف نظرات او می اندیشند از خود می راند و تنها به آنهایی گوش می دهد که از این نفس خودستاینده و خودپسند او حمایت می کنند.
بازیگر نقش جورج دبلیو، جیمزبرولین، خود را درشخصیت سینمایی رییس جمهور غرق کرده است:« این برداشتی است که من از شخصیت جورج دبلیو دارم و هیچگونه عذرخواهی هم از این بابت ندارم. چراکه او هم در حقیقت یک فردی است مثل تمام افراد دیگر.»
نقش لورا بوش، همسر وفادار و معتقد به پرزیدنت بوش را هم جنیفر بنکز بازی می کند که در واقع صدای استدلال اوست.
فیلم «دبلیو» هم چون دیگرفیلم های جنجالی آلیور استون بلافاصله مورد انتقاد تماشاگران و نقد نویسانی قرار گرفت که کاوش گری در روح یک رییس جمهور در حال کار را یک عمل ناهمگون دانسته اند.
اما آقای استون می گوید که ماجراهای فیلم مبنی بر حقایقی است که از سال ۲۰۰۳ تاکنون به درستی در مورد آن ها پژوهش شده است:«بسیاری از کتاب ها در این مدت چاپ شده است. بنابراین بسیاری از مطالبی را که ما در مورد آن ها مشکوک بودیم بعدها از طریق این منابع اطلاعاتی به ما اثبات شد.»
فیلم «دبلیو» ی آلیور استون یک درام صمیمی، احساسی و بی ریا است که نه در خدمت حزب دمکرات است و نه در خدمت حزب جمهوریخواه. در این فیلم پرزیدنت جورج دبلیو بوش به صورت یک شخصیت حزن انگیز از نوع تراژدی های سنتی نمایانده شده است. اما شخصیت حزن انگیزی که روی زندگی میلیون ها نفر از مردم تاثیر گذاشته است.
تا مدت کوتاهی که به تاریخ انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باقی مانده است، این فیلم پیامی است به مردم آمریکا که بدانند رای دادن یک عمل جدی و حیاتی است و با قدم زدن در پارک شهر تفاوت دارد.
جمعه ۷ دی ۱۴۰۳ ایران ۰۱:۵۴