کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمريکا می گوید اگر
ایالات متحده راه پیشبرد دمکراسی در خارج را انتخاب نکرده بود، جهان مکانی
بدتر می بود:
**** ما هرگز شکست آلمان نازی را نمی دیدیم. نمی دیدیم
که ژاپن از استبداد امپریالیستی به یکی از نزدیکترین دوستان ما و یک
دمکراسی نیرومند تبدیل شود. اگر ما جهان را آنگونه که هست قبول می کردیم،
هرگز فروپاشی اتحاد شوروی را نمی دیدیم - کشوری با سی هزار اسلحه اتمی،
پنج میلیون مرد مسلح، که ۱۲ منطقه زمانی متفاوت را در بر می گرفت، و یک
روز، به آرامی، از صحنه بیرون رفت. اگر ما جهانی را آنگونه که هست پذیرفته
بودیم، دور شدن از حکومت شوراهای نظامی در آمريکای لاتین و حرکت بسوی
کشورهای آزاد یا ظهور دمکراسی ها در آفريقا را نمی دیدیم، کشورهایی که
برخی از آنها انتقال آرام قدرت از یک رهبر به دیگری را شاهد بوده اند.
خانم رایس گفت بسیاری از تغییراتی که در جهان صورت گرفته ، پیشتر در فکر نمی گنجید و قابل تصور نبود:
****
و حالا، ما به عقب نگاه می کنیم، و بطریقی چنین بنظر می رسند که آنها
همیشه چاره ناپذیر بودند. بنابراین، وقتی نگاه می کنیم و می بینیم دمکراسی
های جوانی که برای بقای خود تلاش می کنند متولد می شوند - خواه در
افغانستان یا در عراق یا در فلسطین یا در لبنان - بگمان من، ما بر اساس
تجربه های زیاد، تشخیص می دهیم که اگر ایالات متحده به تاکید بر این که
هیچ مرد، زن و کودکی نباید بدون آزادی های اساسی زندگی کند، ادامه دهد، می
توانیم تفاوتی بوجود آوریم. هر چند خاورمیانه، در حقیقت، ممکن است آخرین
جایی باشد که آمريکا واقعا مایل بود برای استقرار دمکراسی در آن با قاطعیت
سخن بگوید.