مونا قونیم ، خبرنگار صدای آمریکا، نیویورک
رکود اقتصادی چند ماه گذشته در ایالات متحده سبب شده است میزان پولی که مهاجران و کارگران خارجی برای خانواده هایشان در کشورهای مادری شان می فرستادند کاهش یابد. بحران پولی که بنیان سیستم بین المللی بانک ها را متزلزل کرده نیز تاثیر چشمگیری در این امر داشته است.
بحران مالی وال استریت برخی از مهاجران را با تنگناهای مالی بسیاری روبرو کرده است. ارقام رسمی حاکی از آن است که سطح جهانی وجوه ارسالی مهاجران به کشورهای مادری شان کاهش یافته است.
بانک توسعه اینتر آمریکا، که اقتصاد کشورهای آمریکای لاتین و کاراییب را تحلیل می کند، در ماه مارس گزارش داده میزان رشد کمک های مالی که میلیون ها کارگر آمریکای لاتین به کشورهای مادری شان ارسال کرده اند، در مقایسه با سال گذشته به پایین ترین سطح دهه گذشته رسید ه است. رکود اقتصادی ایالات متحده، عامل بخشی از این کاهش بوده است.
بانک توسعه اینتر آمریکا اعلام کرده میزان وجوه ارسالی به برزیل ۴ درصد کاهش و به مکزیک ۱ درصد افزایش داشته است.
در عین حال، کل میزان پول نقدی که سال گذشته مهاجران آمریکای لاتین سراسر جهان به کشورهای مادری شان ارسال کرده اند، حدود ۶۶ میلیارد دلار و رقم بسیار قابل توجهی بوده است.
اما بسیاری از کارشناسان و تحلیل گران نسبت به چشم انداز آینده ابراز نگرانی کرده اند.
والتر کمه سایز، کارشناس ارشد شرکت مهندسی زیربنایی موفات و نیکول، می گوید: «کاهش وجوه ارسالی از ایالات متحده به ویژه به مکزیک قابل درک است، زیرا بیش از ۲۰ درصد مهاجران مکزیکی در صنایع ساختمانی کار می کنند. به نظرم بسیاری از کارگران بخش ساخت و ساز مهاجران غیرقانونی بوده و همزمان با رکود بازار ساخت و ساز، کارفرمایان کارگرانی را که اقامت قانونی نداشته اند اخراج کرده و این امر علت بخش بزرگی از کاهش ارسال پول به کشورهای مادری شان را توجیه می کند.»
وی می گوید شرایط دشوار اقتصادی و فشار نیروهای پلیس بر مهاجران غیرقانونی به طور همزمان عامل کاهش ارسال پول نقد از ایالات متحده به دیگر کشورها ست.
دایانا روزاریو، مهاجر غیرقانونی ست که ۱۲ سال پیش از جمهوری دومینیکن به ایالات متحده آمد. او همیشه برای خانواده اش پول و دیگر وسایل ضروری می فرستد. اما از زمانی که کارش را در یک شرکت نیروی انسانی آموزشی از دست داده، حتی برای فراهم کردن نیازهای مالی خود با مشکل مواجه است چه رسد به ارسال پول برای کشور مادری اش.
او می گوید:« هرچه در توان داشته باشم برای خانواده فقیرم در جمهوری دومینیکن می فرستم. هرچقدر پول از هر جایی کسب کنم پس انداز می کنم و برایشان می فرستم. معمولا ماهی ۲۰۰ دلار می فرستم اما الان که وضعیت اقتصادی بحرانی شده، بیشتر ازماهی ۱۰۰ دلار نمی توانم بفرستم.»
بسیاری از مهاجران حومه نیویورک می گویند اخیرا ناچار شده اند هزینه های خود را کاهش دهند.
سجدی هوسناج، اهل آلبانی می گوید وضعیت بحرانی مسکن زندگی را به شدت دشوار کرده است. او که مدیر یک شرکت مشاور املاک است می گوید: « طی ۴۰ سال گذشته که در ایالات متحده زندگی کرده ام، وضعیت فعلی بدترین شرایط اقتصادی است که به چشم دیده ام. نیمی از کمک های مالی مان به خانواده هایمان را قطع کرده ایم. حداقل در وضعیت کنونی به دوش گرفتن این مسئولیت بسیار دشوار است. من طی سه سال گذشته، برای پدر و نامادری ام در کوزوو کمک نقدی فرستاده ام. طی ۴ سال گذشته، برای برادرم، همسرش و دو فرزند او هم که در آلبانی زندگی می کنند پول ارسال کرده ام.»
کبیر سید، کارمند یک شرکت بیمه در نیویورک، می گوید: « اگرچه من به طور مرتب پول برای هند نمی فرستم اما مثل همه هندی تباران آمریکا برای روز مبادا پس انداز کرده ام . من فکر نمی کنم در مقایسه با سایر جوامع مهاجر آمریکا، رکود اقتصادی به جامعه هندی تباران این کشور ضربه سنگینی وارد کند. هندی تباران ایالات متحده، در مقایسه با همه کارگران مهاجر سراسر دنیا، بیشترین میزان کمک نقدی به هند می فرستند. »
سید می گوید:« هندی ها عادت دارند پول های خود را پس انداز کنند و به طور مرتب مقداری پول به هند می فرستند و چون این پول به طور ماهانه ارسال می شود، بنابراین رکود اقتصادی کنونی تاثیر چشمگیری بر آنها نخواهد داشت. فشاری که بر جامعه مهاجرمکزیک که بیشتر کارگرساختمان هستند و با دستمزدهای ساعتی حقوق می گیرند وارد می شود، بسیار بیشتر از مهاجران هندی خواهد بود.»
کمه سایز، کارشناس اقتصادی می گوید به تدریج فشار بحران اقتصادی، ادغام موسسات مالی، ورشکستگی و آشوب زدگی بخش اقتصادی، زندگی بسیاری از مهاجرانی را که در بخش های خدماتی کار می کننند تخت فشار قرار خواهد داد.
وی تاکید می کند:« افرادی که در وال استریت کار می کنند، بخش بزرگی از درآمد خود را صرف خدمات می کنند. این افرادند که از خدمات خشکشویی استفاده می کنند، در رستوران ها پول خرج می کنند و برای تفریحات خود هزینه زیادی صرف می کنند. بنابراین در وضعیت کنونی، هزینه ها را کاهش خواهند داد و در نتیجه صنایع خدماتی و بخش حمایتی که از نظر مالی به وال استریت وابسته اند نیز با بحران مالی روبرو خواهند شد.»
کارگران خارجی سالانه حدود ۳۰۰ میلیارد دلار از سراسر جهان به کشورهای مادری شان ارسال می کنند. این میزان رقمی حدود سه برابر بودجه ای است که دولت های کشورهای توسعه یافته به کمک خارجی اختصاص می دهند.
مهاجران خارجی ایالات متحده ۴۲ میلیارد دلار، یعنی بزرگترین بخش این رقم، را به خود اختصاص می دهند.
کمه سایز می گوید گرچه ارقام به نظر زیاد می آیند اما احتمالا رقم واقعی بسیار بیشتر از این است چرا که بسیاری از کارگران این پول را به صورت چک بانکی به کشورهای مادری شان می فرستند.
یکشنبه ۱۱ شهریور ۱۴۰۳ ایران ۰۵:۵۵