٥٠ سال است که سازمان ملی هوانوردی و فضا يی آمريکا (ناسا) پيش روی ساير کشور های جهان در زمينه اکتشاف های فضايی بوده است.
بيشتر دانش امروزه در مورد ماه منظومه شمسی و کهکشان ها ناشی از کار وقفه ناپذير دانشمندان مديران و کارکنان اين سازمان است.
همزمان با ٥٠ امين سالگرد سال فعاليت اين سازمان بسياری نگران از آينده نامعلوم آن هستند.
سازمان ملی هوانوردی و فضا يی آمريکا امسال ٥٠ امين سالگرد فعاليت خود را جشن می گيرد در حالی که آينده نامعلوم آن بسياری را نگران کرده است.
سناتور بيل نلسون رئيس يک کميته فرعی سنا که فعاليت های ناسا را زير نظر دارد می گويد مساله اين است که آيا اراده سياسی و منابع ملی برای جامه عمل پوشاندن به رويای فتح فضا وجود دارد يا نه.
روزهای پر شکوه ناسا و موفقيت های بارز آن در پرواز انسان به فضا را همگان به ياد دارند .
اين پيشرفت ها ناشی از سرمايه گذاری های عظيم دولتی بود.
ولی يکی از مديران سابق ناسا بر اين باور است که اين وضع تغيير کرده است.
الن لدويگ می گويد در زمان برنامه پرواز های سفينه آپولو، ٤ درصد بودجه دولت به ناسا تعلق داشت ولی امروزه اين بودجه به شش دهم در يک در صد کاهش يافته است.
سفينه های فضايی آمريکا از سال ١٩٨١ فضانوردان را به فضا برده اند ولی ناوگان فضايی ناسا تا سال ٢٠١٠ بازنشسته خواهد شد و ٥ سال طول خواهد کشيد که جايگزين پيدا کند.
در حالی که دگرباره آمريکا چشم به ماه و مريخ دوخته است مشکل عمده ايجاد بودجه برای رسيدن به اين هدف است.
سناتور بيل نلسون معتقد است ناسا بدون افزايش بودجه نخواهد توانست به اين هدف دست يابد.
اگر ايالات متحده نتواند سفينه جديدی را جايگزين کند فضانوردان قادر نخواهند بود به ايستگاه فضايی بروند. اين مشکل خشم جان گلن پيش کسوت فضانوردان آمريکايی را بر انگيخته است.
او می گويد ناسا از لحاظ مالی انچنان در مضيقه است که برای اتمام ايستگاه فضايی می بايد برنامه سفينه فضايی خود را متوقف کند و پس از سال ٢٠١٠ فضانوردان آمريکايی می بايد در سفينه های روسی به ايستگاه فضايی بروند.
گر چه فضانوردان همواره با اميد و خوش بينی به برنامه های فضايی می نگرند ولی سازمان ملی فضا نوردی آمريکا به وضوح چالش های بسياری را در آينده خود مشاهده می کند.