ابراهیم نصار، خبرنگار صدای آمریکا، واشنگتن
در حالی که بسیاری از زنان افغانی می کوشند تا افغانستان، کشوری که علیرغم دخالت نظامی ایالات متحده در سال ۲۰۰۱ و سقوط طالبان زنان در آن هنوز با مشکلات عدیده و عظیمی روبرو هستند، را ترک کنند بسیاری از این زنان هرگز به کشور خود باز نمی گردند
.رنگینه حمیدی، افغانستان را به مقصد پاکستان ترک کرد و سپس به ایالات متحده آمریکا نقل مکان کرد. اما این زن پیشتاز و فعال حقوق زنان یک بار دیگر به افغانستان بازگشته است تا زندگی زنان افغانی در قندهار- یکی از مناطق تحت نفوذ طالبان- را عوض کند.
رنگینه حمیدی پس از وقایع حمله تروریستی یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ در ایالات متحده به وطن خود بازگشت. او می گوید به شدت تحت تاثیر شرایط زندگی ناهنجار در جوامع مختلف افغانستان قرار گرفت به ویژه در میان جامعه زنان این کشور:«شرایط مردم در قندهار و نقاط دیگر افغانستان عمیقا ناراحت کننده است. این وضعیت چنان است که وقتی آن را می بینید و حس می کنید، دیگر نمی توانید بگویید همین یک کار برای فعالیت کافی است و من فقط این کار را می کنم.»
خانم حمیدی در بازگشت به افغانستان با گروه غیرانتفاعی «افغانی ها در خدمت جامعه مدنی » مشغول به کارشده است: «هدف ما این است که به افغان ها کمک کنیم تا به یاد گیری و مهارت در مشاغلی که به آنها استقلال مالی می دهد بپردازند. حتی پس از این که پروژه ما به پایان برسد. در این راه، اولین کار تاسیس یک ایستگاه رادیویی در قندهار بود و پس از آن ما آغاز به بازسازی شرایط اقتصادی در ناحیه کردیم.»
خانم حمیدی در بازگشت به افغانستان با گروه غیرانتفاعی «افغانی ها در خدمت جامعه مدنی » مشغول به کارشده است: «هدف ما این است که به افغان ها کمک کنیم تا به یاد گیری و مهارت در مشاغلی که به آنها استقلال مالی می دهد بپردازند. حتی پس از این که پروژه ما به پایان برسد. در این راه، اولین کار تاسیس یک ایستگاه رادیویی در قندهار بود و پس از آن ما آغاز به بازسازی شرایط اقتصادی در ناحیه کردیم.»
زنان در پروژه بازسازی اقتصادی به کار گلدوزی و فروش این تولیدات دست ساز در داخل و خارج از افغانستان گمارده می شوند. این پروژه با ۲۰ زن آغاز شد و پس از مدت ۵ سال این تعداد به ۴۵۰ رسیده است.
فعالین حقوق زنان در محل با همکاری دست اندرکاران پروژه، یک شورای زنان در قندهار نیز تشکیل داده اند. بسیاری از فعالینی که در روز جهانی زن در این محل گردآمدند می گویند آنها در تلاش اند تا به پیشبرد حقوق زنان و ایجاد فرصت برای آنها کمک کنند. حمیدی همچنین کار هماهنگی کمک رسانی به مدارس قندهار را به عهده داشته است.
خانواده حمیدی هنگامی که او کودک نوپایی بود، در دوران تهاجم روس ها به افغانستان این کشور را ترک کردند. او می گوید دوران حکومت طالبان در پی این تهاجم بدترین شرایط را برای زنان افغان به وجود آورد. او که ابتدا به پاکستان رفت امروز در شهر استونریج در ایالت ویرجینا زندگی راحتی را می گذراند.
امروز، با وجود استحکام پروژه اصلی به عنوان یک سازمان خوکفا، حمیدی یک شرکت تازه را تاسیس کرده است به نام «گنجینه قندهار» که کار آن فروش دستبافته های زنان قندهار در بازارارهای جهانی است. او می گوید به محض آن که این شرکت به موفقیت لازم برسد آن را به زنان افغان واگذارخواهد کرد. خانم حمیدی می گوید او درحالی که به مراحل مختلف بازسازی کشور افغانستان از طریق درگیری شدید نیروهای خارجی چشم دوخته است، هنوز هم نگران آینده وطن خود می باشد:«مردم افغان باید در این مسئولیت ها سهیم باشند. با وجود شرایط فعلی، اگر این شرایط تغییر نکند، افغانستان هرگز نخواهد توانست آینده بهتری داشته باشد.»
حمیدی و زنان دیگری که با او کار می کنند هنوز با مشکلاتی ازقبیل کمبود برق، عدم وجود آب آشامیدنی پاکیزه، انحراف و فساد دولتی و نیزهجوم شورشی ها روبرو هستند. اما هیچ یک از این عوامل نتوانسته است این زاده قندهار و نقش بزرگتری که او مدعی است در آینده در بازسازی افغانستان به عهده خواهد داشت را از ادامه فعالیت بازدارد.