مونا قونیم – خبرنگار صدای آمریکا – نیویورک
یک سازمان بین المللی امداد اعلام کرده، به بحران سوء تغذیه دوران کودکی، در برنامه های تغذیه های موجود توجه نمی شود، در حالی که پرداختن به چنین معضلی، بویژه درآنچه که این سازمان آن را «فشار کمرشکن» برمناطقی همچون آسیای جنوب شرقی، شاخ آفریقا و ساحیل می نامد، بسیارحیاتی ست.
سازمان پزشکان بدون مرز می گوید علیرغم تلاشهای جهانی و دریافت میلیاردها دلارمواد غذایی اهدایی سالانه، کمبودهای موجود در کیفیت رژیم غذایی کودکان نونهال آنگونه که لازم است مورد توجه قرار
نمی گیرند.
دکتر سوزان شپرد، مشاورامور تغذیه سازمان پزشکان بدون مرزمی گوید سوء تغذیه شدید عامل مرگ و میرسالانه حدود ۵ میلیون کودک زیر ۵ سال است، و میلیون ها کودک نیزدرسالهای آتی طول عمر خود، به پیامدهای ناشی از سوء تغذیه دچار خواهند شد.
وی می گوید۲۰ میلیون کودک درسراسرجهان به سوء تغذیه شدید دچارهستند و ۴۰ تا ۵۰ میلیون کودک دیگردرمراحل اولیه ابتلا به سوء تغذیه قرار دارند.
دکنر شپرد می گوید درشرایطی که جامعه پزشکی از این بحران و یافتن راهکارهای آن آگاهی دارد، غفلت دراقدام فوری دراین زمینه، غیرقابل پذیرش است.
درکمک های بین المللی غذا، ازجمله آنچه ازآمریکا ارسال می شود، مواد غذایی ویژه نوزادان و کودکان نوپا وجود ندارد.
نوزادان سراسرجهان نیز، برای رشد و سلامت جسمی به مصرف ماهی، تخم مرغ، شیر، گوشت و مواد غذایی سرشارازانرژی و غذاهای مقوی نیازدارند.
این درحالی ست که، کارشناسان امورتغذیه می گویند کمک های امدادی ارسالی کنونی، بیشتر شامل گندم، ذرت، و دانه سویا و غلاتی ازاین قبیل است که در واقع عامل جذب مواد معدنی مهمی همچون روی هستند و ریشه منابع حیوانی نیز ندارند.
دکتر ران والدمن، استاد بخش بهداشت عمومی در دانشگاه کلمبیا درنیویورک می گوید:« طی چند سال گذشته، برای تولید مواد غذایی که سوء تغذیه شدید را رفع می کنند، تلاش های بسیاری شده است.
یکی از نمونه های ابتدایی آن، تولید نوعی شیرتقویتی شبیه کره بادام زمینی ا ست که مصرف اندکی ازآن کفایت می کند. این شیر درکشورهایی مانند چاد، نیجریه و بنگلادش توزیع شده است.»
دکتروالدمن درضمن، با آژانس امریکائی توسعه بین المللی همکاری می کند.
او بر این نظر است که جامعه جهانی باید بیشتر تلاش کند وبه جای توجه برسود دولتها و شرکتهای عظیم تجاری، اقدامات خود را برآنچه که به نفع کودکان است متمرکز سازد.
وی می گوید: « سوء تغذیه معضلی ست که به طورجدی و برای مدتهای طولانی مورد غفلت قرارگرفته است، بویژه دردوران کنونی که ما به ابزارهای جدید با کارایی های خارق العاده ای مجهزیم.
بیشتراوقات، به جای متمرکز ساختن عملکرد خود برمنافع انسانهایی که از جمله فقیرترین و آسیب پذیرترین اقشارجامعه جهانی هستند ، به منافع شخصی خود می اندیشیم.»
کارشناسان بهداشت دانشگاه کلمبیا ونیزنمایندگان سازمان پزشکان بدون مرز، اخیرا" در کنفرانسی درنیویورک، پیرامون یافتن راهکارهای موثرتری برای رویاروئی با بحران سوء تغذیه کودکان بحث و گفتگو کردند.
دکتر "بوتیهما لاهکوگی" می گوید بیشترکودکانی که به سوءتغذیه شدید دچارهستند، درفقیرترین کشورهای جهان زندگی می کنند که بیشترازسایر نقاط دنیا مورد غفلت و بی توجهی قرارمی گیرند و به همین دلیل، این معضل یک بحران پنهان است.
مدیر برنامه «مبارزه با دستیابی به داروهای حیاتی» سازمان پزشکان بدون مرز می گوید اگر جامعه جهانی، معضل کیفیت رژیم غذایی را درمرکزتوجه ویژه خود قرارندهد، تداوم بحران سوء تغذیه شدید این کشورها، که با وضعیت وخیم اقتصادی، اجتماعی و افزایش آمارمرگ ومیر روبروهستند، تشدید می شود.
دکترلاهکوگی می گوید تا زمانی که به جای کیفیت، به کمیت در کمکهای بین المللی غذای کودکان توجه نشود، هر ساله بیماری های مزمن و عوارض ناشی از سوءتغذیه افزایش می یابد.
وی می گوید:« درنهایت، تا زمانیکه ما، درمقام یک جامعه بین المللی – ملی برای محافظت و بوجود آوردن یک چترامنیتی برای این کودکان عمل نکنیم، فقیرترین مادران جهان، در فراهم آوردن غذای مناسب برای کودکانشان و شرایطی که سلامت و نیز موفقیت آنها در تحصیل در دراز مدت را ممکن سازد ، راهی در برابر خود نخواهند دید."
دکترلاهکوگی می گوید:« جامعه بین المللی برای حل این بحران، به ابزارها و منابع لازم مجهز است ودرنهایت، راهکارها باید براساس شرایط داخلی کشورها اتخاذ واجرا شوند."
وی می گوید شیوع ویروس اچ آی وی و بیماری ایدز، نمونه خوبی ست که نشان می دهد اعتراض ها و آگاهی رسانی عمومی، عامل مهمی درتلاش به منظور کنترل این بحران خطرناک بود.
لاهکوگی تاکید می کند: «نگاهی به ندای اعتراضی که فعالان مبارزه با ویروس اچ آی وی بلند کردند و اقدامات حمایتی که برای ریشه کنی اچ آی وی، ویروسی که درمان مبتلایان آن بسیاربیشترازسوءتغذیه هزینه آوراست، نشان می دهد برای مبارزه با بحران سوءتغذیه، اساسا" یافتن صدایی درعرصه سیاست بسیار موثرترونتیجه بخش ترازپایایی تلاش های بلند مدت است.»
پزشکان اتفاق نظردارند، گرچه برای غلبه بر سوء تغذیه راه حل واحدی وجود ندارد، اما اراده سیاسی و تعهد به قدم برداشتن درریشه کنی این بحران کلیدی ست و درنهایت، تعلل و سکوت درمورد وضعیت کودکان مبتلا به سوء تغذیه، هزینه های بسیاری دربرخواهد داشت.