کارگردان: روبرتو روسلينی
ايتاليا
/ اسپانيا / فرانسه، ۱۹۷۰، رنگی، ۱۲۰ دقيقه
اين فيلم بازگو کننده داستان آخرين روزهای زندگی فيلسوف بزرگ سقراط است. هرکس که کارهای افلاطون، بخصوص ديالوگ های افلاطون، را خوانده باشد از اين فيلم لذت خواهد برد.
چيره دستی روسلينی در فيلم سقراط بطور بارزی مشهود است. سبک کار او در اينجا همچون ساير آثارش خفيف و بدون هياهواست. يعنی بيننده بدون آنکه کارهای او را بشناسد و يا پی به اهميت فيلم ببرد، از آن بی نهايت لذت خواهد برد. حرکت دوربين بسيار رضايت بخش و استادانه است. توليد صحنه ها در حد عاليست. و از هر صحنه فيلم پيداست که تحقيقات وسيعی برای درست درآوردن لحظات تاريخی انجام گرفته است.
اقتباس فيلم از نوشته های افلاطون کامل، زيبا و بی چون و چراست. اشاره به برخی از فصول مستقيما انجام گرفته است، مثل «پروتاغوراث» و «ليسيا». از «سمپوزيوم» هم نام برده می شود. يک صحنه عالی هم آن وسط ها هست که در آن مردی با عنوان کردن نمايشنامه «ابرها» The Cloudes که بروايت «آپولوژی» نمايشنامه ای است که هسته مرگ سقراط را در خود دارد، سقراط را می آزارد. با صحنه آرايی های تميز و مرتب و بازيهای عالی، اين يکی از بهترين آثار روبرتو روسلينی است.
