کارگردان:
توماس گوتيرز آليا
کوبا،
۱۹۶۸، سياه و سفيد، ۱۱۰دقيقه
به عنوان اولين فيلمی از کوبا که بعد از انقلاب ۱۹۵۹در آمريکا به نمايش درآمد، فيلم زيبا و تفکر برانگيز خاطرات توسعه نايافتگی در هنگام اکران چنان اثری بر عالم سينما داشت که تا مدتها هيچ فيلم ديگری از جهان سوم نتوانست با آن برابری کند.
داستان مربوط می شود به اوايل دهه ۱۹۶۰ کوبا و حکايت مرد روشنفکری است که جامعه بعد از انقلاب را نمی تواند تحمل کند، ولی در عين حال دلش هم نمی آيد که کشورش را رها کرده و به آمريکا (ميامی) کوچ کند.
اين فيلم هم نقدی است بر جامعه انقلابی و هم نقدی است بر آن نقد و در ضمن بهترين دليل اينکه ارزشهای نمايشی، تعهد سياسی و سليقه هنری لزوما دافع يکديگر نيستند و در دستان يک هنرمند برجسته می توانند به همزيستی پربارو ثمری ادامه دهند.
