در المپیک تابستانی چین که ماه اوت برگزار می شود، ۳۰۲ مسابقه برگزار خواهد شد. اگرچه رشته هایی مانند شنا و بسکتبال درتسلط حرفه ای هاست اما در بیشتر بازی ها، ورزشکاران آماتور از اکثریت برخوردارند.
آماتورها ممکن است هرگز ثروتمند یا مشهور نشوند. آنها باید میان شغل خود و تمرین در زمین ورزش تعادل ایجاد کنند تا بتوانند هزینه سفرهای ورزشی خود و قبوض تلفن، برق، آب و... را بپردازند. اما رویای آنها برای حضور در مسابقات المپیک همچنان زنده است.مارلون آگست، ساکن آفریقای جنوبی، به رویای همیشگی اش برای حضور در مسابقات المپیک نزدیک است. آگست می گوید، « بهترین اتفاق، کسب مدال در المپیک است.»
او اخیرا شرایط حضور در تیم جودو کشورش را یافته است. برای کسب این مهم مارلون آگست هر روز، قبل و بعد از ساعات کارش به عنوان یک دستیار امور دفتری، به تمرین پرداخته است. او می گوید کارفرمایش از او برای رسیدن به رویایش حمایت می کرد. آگست می گوید، « از زمانی که خیلی جوان بودم مادرم نیز از رویایم اطلاع داشت و از من حمایت می کرد. مادرم به اندازه ای به من پول می داد که بتوانم هزینه قبض هایم را پرداخت کنم.»
اما رویا همیشه نمی تواند برای دستیابی به موفقیت کافی باشد.
حم بان پینگ، دونده ماراتون از کامبوج، می گوید کمک های دولتی به او تقریبا ماهی ۳۰ دلار است. به گفته پینگ، با این پول نمی توان مواد غذایی لازم برای کسب آمادگی به منظور مصاف دادن با حرفه ای ها را خریداری کرد.
او می افزاید، « به گمانم نتوانم ورزشکاران سایر کشورها را مغلوب کنم. مثل این است که آسمان و زمین را با هم مقایسه کنید، چرا که از امکانات لازم برخوردار نیستم. اما من بیشترین تلاشم را به کار خواهم بست. فکر نمی کنم بتوانم همه را مغلوب کنم، ولی دست کم امیدوارم بتوانم بهترین نمایش خودم را به اجرا بگذارم.»سارا تروبریج، یکی از ورزشکاران آمریکایی که امید به کسب مدال دارد، خوشبینانه تر به مسایل نگاه می کند.
او صبح بسیار زود همراه با دیگر ورزشکاران قایق رانی آمریکا در رودخانه پوتومک، در واشنگتن دی.سی، به تمرین می پردازد. سارا امیدوار است در کنار حرفه ای های تیم قایق رانی و با کسب آموزش از مت مادیگان، مربی تیم ملی قایق رانی آمریکا، بخت خود را برای کسب مدال المپیک زنده نگه دارد.
استیو راوش، که در ۲۰ سال گذشته با کمیته المپیک ایالات متحده همکاری داشته است، می گوید در این سال ها بسیاری از افراد را دیده که زندگی خود را وقف پیروزی در بازی های المپیک کرده اند. راوش می گوید اگرچه حضور حرفه ای ها روح المپیک را خدشه دار نکرده است، اما مردم بیشتر دوست دارند شاهد حضور آماتورها، که فداکارانه وارد رقابت ها می شوند، باشند.
به هرحال، آماتورها چه بازنده باشند و چه برنده، هنگام حضور در بازی های المپیک نماینده نسلی جدید از ورزشکاران خواهند بود که امید به کسب مدال دارند.