کارگردان: ترانس ديويس
بريتانيا، ۱۹۹۳، رنگی، ۸۲دقيقه
روز طولانی به پايان می رسد بخش ديگری از اتوبيوگرافی کارگردان ديويس است که در دنباله «صداهای دور، زندگی های راکد» ساخته شد و ادامه زندگی خانوادگی ديويس در محله کارگری ليورپول بريتانيا در ميانه دهه ۱۹۵۰ميلادی رابازگو می کند. کاراکتر اصلی فيلم «باد» Buddنام دارد که پسر بچه ای است ۱۱ساله و روياپرور که در آستانه ورود به نظام آموزشی سرکوبگر بريتانيايست. بهترين لحظات زندگی اين پسر بچه خيالاتی در کنار مادر و بقيه اعضای خانواده اش و همچنين در سالن سينمای محله می گذرد.
اين فيلم را از يک نظر نقطه عطفی در زندگی هنری ترانس ديويس دانسته اند. زيرا فيلم های پيشين او از لحاظ تصويری از الگوهای سنتی پيروی کرده و کمتر از خود انعطاف پذيری نشان داده اند. تفاوتی که از نظر سبک و ساختار روايی داستان بين «روز طولانی به پايان می رسد» با فيلم های پيشين ديويس وجود دارد اين است که از روش های سنتی گذشته گسسته و در چفت و بست اين ساختارها گشايشی حاصل می کند و عدم انعطاف آن را به کناری می نهد تا سبک تصويری هماهنگ تری را ارايه کند. سبک بکار گرفته شده در فيلم بويژه بخاطر اين اهميت دارد که برای القای خاطرات، حالات روانی، و تاثيرات حسی، و بخصوص ارايه نمايشی آنها مناسب تر است.
فشردگی و اختصار فيلمنامه مينی ماليستی فيلم به وسيله موزيک متن و آهنگ های معروف دهه ۱۹۵۰، پخش نوارهای راديويی بی بی سی مربوط به اين دوره و سرودها و آوازهای خاطره انگيز آن و کليپ های نادر جبران شده است.
از تصاوير نفيس بر ديوارهای اتاق «باد» در سايه باران تا شات پايانی با عظمت فيلم که انعکاس نور ماه بر ابرهای در حال گذار به سمت تاريکی را نشان می دهد، اين فيلم سيال و پر هيبتی است که در آن حرکات موزون و باوقار دوربين، کليپ های صدا، و ارتباطات شاعرانه معنا و شکل درهم ادغام شده تا احساس ذهن به هم پيوسته ای را القا کند.
در عين حاليکه «روز بلند به پايان می رسد» فيلمی است به شدت نوستالژيک، نقد دوجانبه ای هم هست از «نوستالژی» به اين معنی که کنکاشی است در اين موضوع که تا چه حد تصاوير حک شده در خاطرات آدمی توسط فرهنگ روز ساخته شده اند. و همچنين جستجويی است در اين موضوع که تا چه حد سرگرمی های اجتماعی نظير آهنگ های ترانه ها و فيلم ها در تجربه جمعی و خيالات شخصی قرار دارند.
