مشهور است که هرچهار شنبه روسای جمهور فرانسه وسیاستمداران این کشوراولین خوانندگان نشریه کانارآنشنه بوده وهستند زیرا بطرز حیرت آوری منابع خبری این هفته نامه غیرقابل حدس ودر اغلب موارد از حقیقت محض برخودار است .
درآخرین شماره چهارشنبه ۲۳ آوریل دراین نشریه ، مطلبی را میخوانیم با عنوان طرح تازه حمله به ایران که میگوید آمریکا قصد حمله نظامی به ایران را دارد و آقای سرکوزی رئیس جمهور فرانسه از این موضوع به تازه گی آگاه شده است .
به نوشته نشريه، در زیرزمین ساختمان وزارت دفاع فرانسه ودر مقر ستاد ارتش ، شبکه مرکزی طرح وعملیات ، اخیرا توانسته به اطلاعاتی دست بیابد که بر اساس آن آمریکا قصد انجام عملیات نظامی علیه ایران را دارد . نشریه مدعی است که این اطلاعات برای آگاهی آقای سرکوزی به کاخ الیزه فرستاده شده است . روایت در نشریه اینست که آقای دیک چنی معاون رئیس جمهور آمریکا، از نخست وزیرترکیه آقای اردوغان خواسته بود تا در صورت لزوم با پرواز جنگنده های آمریکائی از آسمان ترکیه موافقت کند، ولی پاسخ بلافاصله نخست وزیر ترکیه منفی بوده است .
کانارآنشنه مینویسد چند روز بعد همین تقاضا اینباربا ژنرال های ترکیه ، همرزمان پیمان ناتومطرح میشود، که آنهم بی پاسخ میماند. در عوض پایگاه نظامی انسرلیک در محدوده مرزی ترکيه با عراق وایران، برای نیروی هوائی آمریکا قابل استفاده تلقی شده است . کانارآنشنه می نويسد بر اساس اطلاعات موثق این پایگاه از سالها پیش برای انواع مقاصد نظامی از جمله اعزام زخمیان به آلمان استفاده شده است ، اما رئیس جمهور آمریکاومعاونش از ترکیه انتظارات بیشتری را دارند .
کانار آنشنه مینویسد آنها بهمراه ژنرال پطرائوس اتهامات بسياری را مبنی بر دخالت های حکومت جمهوری اسلامی ايران در عراق و یا لبنان مطرح ساخته اند ، ومتفکرین پنتاگون به این نتیجه رسیده اند که ضربات مشخص نظیر بمباران چند پایگاه متعلق به پاسداران باعث خواهد شد که این تشکیلات دیگر نتواند به شورشیان درعراق و حتی افراد القاعده کمک رسانی کند .
کانارآنشنه میگوید اگر گزينه آقای بوش چنین باشد، آمريکا برای پرواز بمب افکن های سنگین ب 52 این کشور باید مسیر دیگری را جستجوکند زیرا ترکیه چنين اجازه ای را نخواهد داد
به نوشته کانارآنشنه هنوزاز واکنش آقای سرکوزی نسبت به این ماجراجوئی نظامی خبری دردست نیست زیرا بقول نویسنده ، درصورت چنين حمله ای، فرانسه نيز بايد اثرات ناخوشایند آنرا متحمل شود. واکنش آگاهان سیاسی ونظامی به مقاله، هرچند که تعداد پاسخگویان بسیار نادر بود، آن است که احتمال دخالت نظامی همیشه وجود داشته وخواهد داشت و برای آنکه این گزینه به اجرا در بیاید بایستی از همه تلاش ها نا امید شد. فرانسه از همان ابتدا معتقد بوده است که پیش از هرگونه تصمیم گیری بایستی به گفتگودل بست و تنها بعد از نتیجه گفتگومیتوان از نحوه تصمیم گیری سخن بمیان آورد.