ناآرامی برآمده از بالا بودن قيمت مواد غذايی گريبان ملت ها از هائيتی تا اتيوپی تا فيليپين را گرفته است، و وضع دشوار ميليون ها نفر را که برای خريد ذرت، برنج و ديگر فرآورده های اساسی تلاش می کنند، برجسته می سازد.
پرزيدنت بوش اعلام کرد ايالات متحده ۲۰۰ ميليون دلار کمک غذايی بين المللی جديد فراهم می آورد. اين اقدام پس از آن صورت می گيرد که سازمان ملل متحد پرداخت ۵۰۰ ميليون دلار ديگر به برنامه جهانی غذا را تعهد کرد.
با اين حال، آشکارا به کمک بيشتری نياز خواهد بود، زيرا احتمال نمی رود نيروهائی که موجب افزايش قيمت ها می شوند، به اين زودی آرام بگيرند.
برای مثال، قيمت برنج، که يک ماده غذايی اصلی برای بيش از سه ميليارد نفر تلقی می شود، از ماه ژانويه دو برابر شده است. برخی کشورهای صادر کننده برنج، که نگران تغذيه شهروندان خود هستند، اين موضوع را که آيا لازم است فروش های خارجی برنج را متوقف سازند، بررسی می کنند. چنين گامی قيمت ها را بالاتر خواهد برد و به ميليون ها نفر در آفريقا، جنوب آسيا و خاورميانه که به چنين صارداتی متکی هستند، آسيب خواهد رساند.
از ايالات متحده انتقاد می شود که با افزايش استفاده از اتانول، که از ذرت بدست می آيد، به بالا رفتن قيمت های مواد غذايی کمک می کند. آمريکا اميدوار است از اين طريق از وابستگی به نفت وارداتی بکاهد. در حالی که استفاده فزاينده از سوخت های گياهی قيمت ها را تاحدودی بالا برده، اما عوامل ديگری نيز در کارند که حتی اگر آمريکا هم اينک اتانول را رها کند، برجا خواهند ماند.
ذرت برای تغذيه گاو و گوسفند نيز بکار می رود، و تقاضا برای گوشت و فراورده های لبنی با رشد اقتصادی افزايش يافته است. در اين ميان، هوای بد، بويژه خشکسالی، توليدات کشاورزی را در بسياری از کشورها، آنهم در حالی که بر تقاضا افزوده می شود، کاهش داده است.
در عين حال، هزينه های کشت و برداشت نيز بالا می رود. بالا بودن تقاضا در چين، هند و ديگر کشورهای درحال رشد، بر بهای تجهيزات و ماشين آلات کشاورزی، که هم اينک بدليل قيمت های زياد فولاد بالا است، می افزايد.
قيمت زمين هم بالا است. گرانی سوخت کشاورزان را نيز به اندازه مصرف کنندگان زير فشار گذاشته است، و قيمت گاز طبيعی، که برای توليد برخی از انواع کود بکار می رود، بشدت بالا می رود.
اد شافر، وزير کشاورزی آمريکا، در اين رابطه گفت، «هزينه های پردازش، بسته بندی و حمل و نقل سه چهارم بر هزينه های توليد غذا می افزايد، در حالی که بهائی که کشاورزان هنگام برداشت محصول دريافت می کنند، عامل بسيار کوچکتری است.»
در حقيقت، آژانس آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد گزارش داد که هزينه های انرژی عامل عمده ای در افرايش قيمت مواد غذايی است، و گفت اگر قرار است کشاورزان نيازهای غذايی جهان را تامين کنند، بايد شيوه های توليدی جديدی که از اتکا به سوخت های فسيلی بکاهد، پيدا کنند.
ايالات متحده نيز بيکار ننشسته است. کاندوليزا رايس، وزير امور خارجه آمريکا، می گويد اميد وار است در هفته های آينده اقدامات بيشتری را برای کمک به کاهش فشار افزايش قيمت ها بر فقير ترين مردم جهان اعلام کند.
او گفت، «هرچند در نهايت جهان بايد بمنظور فراهم آوردن راه حل دراز مدتی برای افرايش قيمت مواد عذايی يکپارچه شود، اما يکی از مهمترين گام هايی که ما می توانيم برداريم اين است که دور مذاکرات تجارت جهانی دوحه را، که به افزايش توليدات کشاورزی و متعادل ساختن قيمت ها کمک خواهد کرد، با موفقيت تکميل کنيم.»