گسترش بازار کالاهای مصرفی چينی در شهر هبرون در کرانه باختری در دهه اخير سبب تعطيلی دو سوم از کارخانه های نساجی شده و به گفته دفتر بازرگانی اين منطقه تنها ۶۰۰۰ کارگر کارخانه کفش دوزی کار خود را در ۸ ماه اخير از دست داده اند و ميزان بی کاری در مناطق کرانه باختری رود اردن به رکورد سی ونيم در صد رسيده است.
ياسر هرباوی که تا چند سال پيش کارگاه اش بخش زيادی از نياز چفيه مناطق کرانه باختری رود اردن و نوار غزه را تامين می کرد عملا نمی تواند با چفيه های وارداتی چين رقابت کند. وی می گويد، «چفيه سمبل فلسطين است و از اين جهت توليدکنندگان داخلی اين کالا بايد در مقابل واردات چفيه ساخت چين مورد حمايت قرار گيرند.»
در همين حال ماهر هيمونی از اتاق بازرگانی هبرون می گويد، «تاثير واردات کالاهای چينی در اين منطقه به خصوص برای توليدکنندگان محلی پارچه وکفش اصلا خوب نبوده و سبب تعطيلی بسياری از کارگاه ها شده و به بيکاری بيش از ۵۰۰۰ کارگر انجاميده است.»
شهر هبرون به مانند ديگر مناطق کرانه باختری رود اردن و نوار غره وابسته به داد و ستد با اسرائيل است که اوج گرفتن درگيری ها از سال ۲۰۰۰ بر روی اقتصاد اين مناطق اثر منفی داشته و به سلطه اقتصادی چين کمک کرده است.
فرحات سياج صاحب يک کارخانه کفش دوزی می گويد، «من تنها يک بار از چين جنس وارد کردم و تصميم ندارم اين کار را دنبال کنم زيرا ادامه اين کار به اخراج کارگرانم که هر کدام ۶ تا ۷ فرزند دارند ختم می شود و اين مسئله خواسته من نيست.»
همچنين يکی از کارگران اخراجی يک کارخانه کفش دوزی می گويد، «اکثر موسسات توليدی در شهر به علت حضور گسترده کالاهای چينی تعطيل شده اند. هر چند کيفيت کالاهای چينی از توليدات محلی پايين تر است، ولی مردم به دنبال ارزانی قيمت هستند و نه کيفيت جنس.»
اين وضعيت به اين واقعيت منجر شده است که بيش از ۳۰۰ نفر از بازرگانان هبرون مواد مصرفی از چين وارد می کنند، و به گفته اتاق بازرگانی اين شهر از هر ۱۰تاجر ۹ نفر تاکنون از چين ديدن کرده اند. بر مبنای آمارهای منتشر شده ميزان واردات فلسطين از چين تنها در سال ۲۰۰۵ ميلادی ۱۱۱ ميليون دلار بوده است و به طور سالانه نيز در حال رشد است.
صادرات چين به مناطق فلسطينی از اوايل دهه ۱۹۹۰ ميلادی آغاز شد و ريشه در آغاز برقراری ارتباطات ديپلماتيک مابين چين و اسرائيل دارد.