وزارت امور خارجه آمريکا گزارش سالیانه خود را در مورد وضعیت حقوق بشر در سراسر جهان منتشر کرده است. یکبار دیگر، نام دولت ایران در میان بدترین ناقضان حقوق اساسی شهروندانش دیده می شود.
جاناتان َفرّار، کفیل مدیر کل وزارت خارجه در امور دمکراسی، حقوق بشر و کارگری گفت:
***** کشورهایی که در آنها قدرت در دست حکام غیر پاسخگو متمرکزاست، همچنان منظم ترین ناقضان حقوق بشر هستند. در اینجا ما به کره شمالی، برمه، ایران، سوریه، زیمبابووه، کوبا، بلوروس، ازبکستان ، اریتره و سودان اشاره می کنیم.
گزارش وزارت امور خارجه آمريکا می گوید در سال ۲۰۰۷ سابقه بد دولت ایران در رعایت موازین حقوق بشر حتی بدتر شد. نیروهای امنیتی مرتکب آدم ربائی به انگیزه های سیاسی، شکنجه، و مجازات های جدی، که رسما تایید می شوند، شدند. سنگسار، بریدن دست و پا، شلاق زدن و استفاده بیش از اندازه از زور علیه تظاهر کنندگان از آن جمله بود. آنها افراد را خود سرانه دستگیر می کردند و مردم را بخاطر باورهای سیاسی شان بزندان می انداختند. بنا بگزارش، آزادی های مدنی، از جمله آزادی های بیان، مطبوعات، تشکیل اجتماعات و مذهب بشدت محدود بود. خشونت و تبعیض قانونی علیه زنان، و همجنسگرایان همچنان ادامه داشت. حقوق کارگران، شامل حق سازماندهی، مذاکره با کارفرمایان و معامله جمعی بشدت محدود بود.
گزارش وزارت امور خارجه آمريکا به وضعیت دشوار زندانیان سیاسی ایران که فقط بخاطر باورهایشان به بند کشیده شده اند اشاره می کند. تعداد شان معلوم نیست، اما نماینده ویژه سازمان ملل متحد برای پیشبرد حق آزادی بیان و حفاظت از آن، صدها نفر تخمین می زند. عباس لسانی، فعال حقوق فرهنگی ایرانیان آذری، آیت اله محمد کاظمینی بروجردی، احمد باطبی و علی نیکو نسبتی، که هر دو دانشجو هستند، عماد الدین باقی ، وکیل حقوق بشر، منصور اسانلو و محمود صالحی، رهبران حقوق کارگران، و حنا عبدی و روناک صفر زاده، فعالان حقوق زنان، از جمله آنها هستند. افزون بر این، گزارش، ادامه سرکوب روزنامه نگاران توسط دولت ایران و تایید احکام مرگ را که علیه عدنان حسن پور روزنامه نگار کرد صادر شده است، یاد آور می شود.
کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمريکا می گوید: در بسیاری از کشورها، قهرمانان حقوق بشر بعنوان خائن محکوم، مجازات و متهم می شوند یا هدف آزار قرار می گیرند. اما اضافه می کند: تا زمانی که شهروندان در سراسر جهان از ارزش های جهانی حقوق بشر دفاع می کنند، می توان امیدوار بود. و ما، در ایالات متحده، همچنان بر این باوریم که موظف هستیم از این مردان و زنان شجاع پشتیبانی کنیم.