به زودی طرح جمع آوری کتاب هايی که دولت با محتوی آنها مخالف است، از کتابخانه های سراسر ايران به مرحله اجرا در خواهد آمد. بنا به گفته منصور واعظی دبير کل نهاد کتابخانه های عمومی ايران، کتاب هايی که ارزش منفی دارند و در گذشته وارد کتابخانه ها شده اند جمع آوری خواهند شد.
علی اصغر رمضانپور معاون پيشين امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت و گويی با صدای آمريکا، طرح جمع آوری کتاب از کتابخانه های عمومی را نوعی "سنت" می داند که بعد از انقلاب اسلامی، به شکل مرتب در حال انجام است.
صدای آمريکا: آقای رمضانپور، به اعتقاد شما، منظور دبير کل نهاد کتابخانه های عمومی کشور از جمع آوری کتابهايی که در گذشته وارد کتابخانه ها شده، چيست؟
علی اصغر رمضانپور: جمع آوری کتاب از کتابخانه ها، متاسفانه از سال های بعد از انقلاب، يک سنتی بوده که مرتبا انجام شده است. ولی نکته ايی که در جمع آوری [کتابها] وجود دارد اين است که، اين جمع آوری عمدتا کتابهايی را شامل می شود که خود جمهوری اسلامی در چند سال گذشته به آنها مجوز انتشار داده، و در واقع اين يک نوع پاکسازی کتابهايی است که با مجوز جمهوری اسلامی منتشر شده، ولی ظاهرا، الان وجود آنها را در دسترس مردم و به خصوص جوانان صلاح نمی داند، و نسبت به جمع آوری آنها اقدام کرده، يک دليل آن و تحليلی که ارائه می شود اين است که اين کتاب ها که عمدتا ادبيات، تاريخ، هنر و کتاب های علمی را شامل می شود، نگاه مردم به خصوص جوانان را وسعت می دهد و در واقع از آگاه سازی سياسی که در پی مطالعه کتاب ها بوجود می آيد، نگران هستند.
صدای آمريکا: به نظر شما، چگونه است که با گذشت نزديک به سی سال، دولتمردان جمهوری اسلامی، تثبيت و استقرار آموزه های صدر انقلاب را در سر دارند؟
علی اصغر رمضانپور: به نظر می آيد که مسير پاکسازی ذهنی که از طرف جمهوری اسلامی انجام می شود، نسل به نسل در طی اين سی سال تکرار شده، و در واقع ادامه همان روند برخورد حذف فرهنگ هست که از بعد از انقلاب شروع شده، و امر تازه ای نيست، اما آن چيزی که در اين روند امر تازه ای به شمار می رود، اين است که، با توجه به اين که نظام سانسور کتاب در ايران، شش مرحله دارد، در مرحله اول، خود دادن صدور مجوز و اجازه انتشار کتاب دچار سانسور هست، در مرحله دوم، خود کتاب سانسور می شود، در مرحله سوم از کتاب های خاصی که مورد نظر دولت هست حمايت می شود و از دادن امکانات به کتاب های ديگر، جلوگيری می شود، در مرحله چهارم اجازه بازاريابی و تبليغات به کتاب داده نمی شود، و در مرحله پنجم، کتاب از عرصه جامعه جمع آوری می شود که اين مورد جمع آوری کتاب از کتابخانه های عمومی، يک نمونه از اين هست، و در مرحله ششم، خود نويسندگان و توليد کنندگان کتاب ها مورد اذيت و آزار قرار می گيرند، بنابراين سياست وزارت ارشاد و سانسور کتاب به نحوی دارد گسترش پيدا می کند که خطر اصلی، انهدام نشر ايران هست، که ما بايد نگران باشيم که در سال آينده، وضعيت بسيار اسف باری خواهد بود و نشر مستقل و آزاد ايران در معرض انهدام جدی قرار دارد.
صدای آمريکا: آقای رمضانپور همانطور که اطلاع داريد، دولت جمهوری اسلامی قصد دارد با به تصويب رساندن بودجه های کلان، به گفته خودش "ادبيات ديني" را در جامعه ترويج دهد، آيا شما فکر می کنيد، در نمودار فرهنگی جامعه ايران، شاخص ادبيات دينی، روندی نزولی داشته است؟
علی اصغر رمضانپور: حتا از لحاظ ادبيات دينی هم ما در انقلاب ايران، در سال های اخير، دچار روند نزولی هستيم، و سال گذشته، سال بسيار بدی برای ادبيات ايران بوده، متاسفانه اين را شما کاملا در همين بحث کتابخانه های عمومی و پاکسازی آنها هم می بينيد، الان شرايط کتابخانه های عمومی در ايران بسيار اسف بار است، بيش از نيمی از شهرستانها فاقد کتابخانه های عمومی هستند، تعداد اعضای کتابخانه های عمومی در مرز يک ميليون نفر متوقف شده، و تقريبا می شود گفت که هر کتابخانه عمومی، در حدود هفتصد عضو دارد و اينها عمدتا کسانی هستند که برای استفاده از کتابهای درسی [به کتابخانه ها] می روند. بنابراين می شود گفت که تقريبا استفاده از کتابخانه های عمومی برای جوانان و نوجوانان ما، از برنامه زندگی آنها حذف شده است.
صدای آمريکا: فکر می کنيد اين پاکسازی ها و جايگزينی کتاب هايی با مضامين دينی، تا چه حد با استقبال خوانندگان و جوانان مواجه خواهد شد؟
علی اصغر رمضانپور: متاسفانه حتا کتاب های دينی هم که عرضه می شود، کتاب های دينی برای جوانان و نوجوانان نيست، و عمدتا متاسفانه کتاب های آموزشی حوزه های علميه هست که در تيراژ بالا و به طور مکرر چاپ می شود و کتاب هايی که بيشتر همان آموزه های سنتی دينی را دوباره در يک قالب کهنه تکرار می کنند، و حتا آن ادبيات دينی قابل ارائه برای جوانان، در اين کتاب ها وجود ندارد و بيشتر جهت گيری سياسی برای تحريف دينی در آنها، محور کار دولت جمهوری اسلامی است.